در آستانه هشتم مارس؛ زینب جلالیان یک زندانی قهرمان

من یک زن کرد، سی و یک ساله و زندانی سیاسی ام، وضعیت زندگی من به مرور زمان بدتر می شود.
به دلیل تحمل شکنجه دچار بیماری‌های جسمی شدەام.
در پی ضرباتی که بر ناحیه سرم وارد آوردند احساس درد دارم.
همچنین کلیەهایم بخاطر التهاب درد می کند.

این بخشی از نامه زینب جلالیان به نشست هماهنگی برای دومین کنفرانس جهانی زنان در شهر “آمد” بود، زنی که مقاومتی بزرگ در برابر حکومت ایران از خود نشان داده است.
زینب جلالیان در جریان مبارزات آزادیخواهی برای خلق کرد و زنان، در سال ٢٠٠٨ از سوی نیروهای اداره اطلاعات در کرماشان دستگیر شد.
گویی اطلاعات کردستان را دستگیر کرده بود. به اتهام دشمنی با خدا!!
او در سال ٢٠٠٩ در جلسەای هفت دقیقەای در دادگاه انقلاب به اعدام محکوم شد بدون آنکه فرصت دفاع پید اکند.
زینب متولد سال ١٩٨٢ در شهرستان ماکوست.
در سال ٢٠١١ دادگاه تجدید نظر حکم او را به حبس ابد تغییر داد.
او برای حقوق طبیعی خویش مبارزه می کرد اما به تصور جمهوری اسلامی ایران با این کار دست به عصیان در برابر خدا زده است.
حکومت دیکتاتور ایران که هیچ حقوقی را برای زنان در جامعه قائل نیست آنها را بشدت سرکوب می کند.
هرگونه حرکتی خارج از خواست خویش را با مجازات روبرو می کند، حتی حکم به قصاص با اسیدپاشی به صورت متهمان می دهد.
فاجعه هر روز تکرار می شود، حکومت می گوید زنان باید بردەوار زندگی کنند.
اعدام، فحشا، اعتیاد و جاسوس سازی از حربەهای حکومت برای ساقط کردن زنان و جوانان است.
زنان در زندان‌ها نیز با پاکسازی و انکار و برخوردهای وحشیانه مواجهند.
زن مبارز کرد، زینب جلالیان یکی از این قربانیان است که البته تحت هر شرایطی یک تنه در برابر دستگاههای امنیتی ایران ایستادگی می کند.