پروژه لغو کنسرت ها به همت امامان جمعه
چندیست که هر هفته خطبه هاي نمایش نمازجمعه های ایران اختصاص دارد به چگونگی و اجرا شدن يا نشدن كنسرت هاي مجوزدار از وزارت ارشاد جمهوري اسلامي.
هفته هاست که زعمای «قوم» و علمای «قم » در چهار سوی ایران بر طبل « بگیرید و ببندید» مي كوبند .و فریاد برمی آورند که: مشهد، قم، شیراز، اصفهان، تهران و بطور کل کشور ایران …مقدس است و برگزاری کنسرت های تدوین شده در نظام مقدس جمهوری اسلامی عین گسترش بی بند و باری و ولنگاری فرهنگی است.
اینکه چگونه عدم برگزاری و لغو سریالی کنسرت های موسیقی، همه مشکلات مردم شهر را برخواهد چید، سوالي است كه بايد از مسئولین امر و علمای صاحب نظر پرسيد اما:
به راستي چرا در طي اين سالها چنین اندیشه ای وجود نداشت كه در نظام مقدس جمهوری اسلامی اجراي موسيقي، آنهم از جنس مجوز دارش حرمت دارد و مردم ایران حق ندارند پاي كنسرت هاي قانوني بنشينند؟
در نظامی که یکی از امامان جمعه آن « آقای علم الهدي مشهد» دختران ایرانی را ولنگار، مردم دگرانديش را گوساله و بزغاله و گردشگران و توريست هاي مسافر را عياش مي داند، انتظاري نيست.
چه کسی پاسخگوست؟
مگر نه آنکه خطیب جمعه می بايد خودالگوي اخلاق و آراستگي در گفتار باشد؟ آیا نباید به خلق و خوی احمدي، سيره علوي و برمبنای عدالت مزین بوده، زیبا سنجیده سخن بگوید؟
ایکاش علما و خطبا بجای دغدغه ذهنی و تمرکز بر چون چرائی کنسرت ها تمامی اندیشه و ظرفیت ارزشمند خویش رادر مورد کاهش رتبه طلاق در ایران، آنهم به دليل فقر اقتصادی و فرهنگی بکار می بستند،
ایكاش براي كاهش آلام فرهنگي شهر طریقی را رهنمون بودند. ایکاش نیم نگاهی هم به تكدي گري، زنان خياباني، دختران فراري و اعتياد جوانان و نوجوانان داشتند .
ایکاش میدانستند که با لغو کنسرت های موسیقی، فقط خشونت است که جایگزین این ظرفیت زیباي فرهنگي خواهد شد.
و بالاخره ایکاش امامان جمعه زمانی که یک دختر در مشهد بگفته آنان مقدس، مورد تجاوز همزمان ده زائر عراقی قرار گرفته ضجه می کشيد با مردم معترض شهر همصدا می شدند .
علمای دلواپس،شکستن و بستن و محروم كردن انسانها از حقوق شهروندی و قانونی شان، سيره هيچ پيامبر و رسول برگزيده ای نبوده و نیست.
کانون دفاع از حقوق بشر در ایران
کمیته دفاع از حقوق هنر و هنرمندان
