زندانیان محبوس در زندان زاهدان برای استفاده از مرخصی قانونی با مشکلات متعددی روبرو هستند.
جمعی از زندانیان محبوس در این زندان طی نامه‌ای سرگشاده از این مشکلات پرده برداشتند.
آنان در بخش پایانی نامه خود می‌گویند: “ما زندانیان بی‌بضاعت زندان زاهدان از شما هم‌وطنان و به‌خصوص حامیان زندانیان بی حقوق خواهشمندیم نسبت به ظلم‌هایی که در این زندان اتفاق می‌افتد اقدام کرده و صدای ما بی‌صدایان را از پشت میله‌های زندان به گوش جامعه جهانی برسانید”.
متن کامل این نامه که برای انتشار در اختیار هرانا قرار گرفته در پی می‌آید:
“باز هم سلامی گرم به گرمای دست مادری که از سرمای زمستان مجبور به گرم کردن خود با آتشی است که جلوی زندان مرکزی زاهدان از ساعت ۲ شب روشن کرده که فقط یک‌بار بتواند قاضی ناظر بر زندان را ملاقات کند و تا صبح در آن سرما منتظر می‌ماند اما نمی‌داند که برای دیدن قاضی ناظر باید از سدی به نام ص.ن. رد شود.
زمانی که خانواده‌های زندانی برای گرفتن نوبت نزد منشی قاضی ناظر آقای “ن” می‌روند. وی با بی‌عزتی و بی‌حرمتی آنان را بیرون می‌کند و خانواده زندانی ناامید به خانه برمی‌گردد.
اما این اتفاق در زندان مرکزی زاهدان عجیب و برای اولین بار نیست و کار اینجا تمام نمی‌شود بلکه آقای “ن” برای اینکه به خانواده همان زندانی که به او بی‌احترامی کرده نوبتی بدهد با فرستادن رابطش به آنان پیشنهاد رشوه می‌دهد و در ازای دریافت رشوه یک نوبت برایشان می‌گیرد.
رابط آقای “ص.ن.” می‌گوید “زندانیان زیادی هستند که نیاز به مرخصی دارند و تنها دسترسی شما به مرخصی ده روزه، دادن رشوه است”.
ص.ن. نهایتا زندانیانی را که رشوه خود را پرداخت کرده اند در شورای اضطراری که در بین زندانیان به شورای رشوه‌خواری معروف است، می‌گذارد و کاری که در طی یک ماه از طریق اداری باید انجام شود در یک روز هم رئیس و مدیر داخلی راه باز و رئیس زندان و با مشارکت قاضی ناظر در دادگاه مربوطه تمام کارهای اداری را انجام و زندانی راه باز را به مرخصی می‌فرستد.
این مراحل برای یک زندانی بی‌بضاعت حدود سه ماه طول می‌کشد. البته این در شرایطی است که هیچ‌کدام از افراد نامبرده به صورت سلیقه‌ای مخالفتی با درخواست مرخصی زندانی نکنند.
قابل توجه است که یک منشی چطوری می‌تواند بدون هماهنگی قاضی ناظر، زندانی را به مرخصی و یا با عفو مشروط زندانی موافقت و او را آزاد کند؟ باید بگوییم که گویا اصلاً قاضی ناظر بر زندان در جریان کار نیست. تا اکنون نزدیک به ۱۰ قاضی ناظر بر زندان عوض شده است اما چطور یک منشی ساده ۷ سال است تغییری نکرده است.
هر قاضی ناظری که با “ن” مخالفت کند و حرف او را نخواند سریع منتقل می‌شود و حتی رئیس زندان و مدیریت داخل هم با او هماهنگ هستند و با وی هیچ‌وقت مخالفت نمی‌کنند.
در چنین شرایطی ما زندانیان بی‌بضاعت زندان زاهدان از شما هم‌وطنان و به‌خصوص حامیان زندانیان بی حقوق خواهشمندیم نسبت به ظلم‌هایی که در این زندان اتفاق می‌افتد اقدام کرده و صدای ما بی صدایان را از پشت میله‌های زندان به گوش جامعه جهانی برسانید.
جمعی از زندانیان محبوس در زندان مرکزی زاهدان
حمزه ریگی، نورالدین کاشانی، عبدالوحید کوهی، امانالله بلوچی، بشیر احمد حسین زهی، عابد بمپوری، حسن دهواری، الیاس قلندرزهی، عبدالباسط دهانی، عبدالحمید کیازهی، عبدالصمد عود، محسن قنبرزهی، عبدالله قنبرزهی، علم قنبرزهی، ابوبکر رستمی، سجاد بلوچ، دنزو چاکرزهی، اسحاق کلکلی، محمدعلی آذر، داوود عزیزی، محمد عزیزی، عبدالحمید میر بلوچزهی، علی بمپوری، محمود کلکلی، امید ایمانی
هرانا ۶ آذر
