در حاشیه شهر کرمان شهروندانی زندگی می‌کنند که نه خانه‌ای دارند، نه سقفی و نه جایی ثابت برای خوابیدن؛ سقف آنها آسمان است و فرش خانه شان پودرهای آهک و گرمکن خانه شان کوره‌های آهک‌پزی که دو ماه در سال روشن هستند. دستکم ۳۰ سال از تأسیس شهرک صنعتی کرمان می‌گذرد و همچنان جز مناطق حاشیه نشین این استان محسوب می‌شود، جایی که خانواده‌های زیادی شب و روز خود را با این خاک و گل و لای‌ها سر می‌کنند. انتهای شهرک کوره‌های آجر پزی شبانه روز فعال هستند. ساکنان آنجا می‌گویند نیمه شب احساس می‌کنی زلزله شده و تمام ساختمان روی سرت در حال خراب شدن است و بیرون کوره‌ها در حال خالی کردن سنگ هستند. در شهرک صنعتی کارخانه‌ها تعطیل شده و افراد در فقر مطلق به سر می‌برند؛ در کنار کوره‌ها افرادی زندگی می‌کنند که آنها را کوره‌نشین می‌نامند. بی‌خانمان‌هایی که خانه و سرپناهی برای ماندن ندارند. مشکلات اقتصادی، مشاغل فصلی، نبود کار، بی‌پولی، اعتیاد، شکست‌های عشقی و فرار از خانه و… باعث شده تا از بد روزگار همگی دور هم جمع شوند و کوره نشین نام بگیرند. گویی فقر مردم ساکنان کوره‌ها را تنگ در آغوش گرفته و مردمانش بی رمق و رنگ پریده دست و پا زنان فریاد می‌کنند و کمک می‌خواهند. ایسنا ۲۹ بهمن
