دوشنبه ۹ اردیبهشت ماه ۹۸، در آستانه سفر رییس قوه قضاییه به استان سیستان و بلوچستان، جمعی از زندانیان زندان مرکزی زاهدان، خطاب به ابراهیم رییسی جهت روشن شدن شرایط وخیم زندان زاهدان و فرمایشی بودن بازرسی ها نامه ای تنظیم کرده و از وی خواستار رسیدگی به مشکلات متعدد زندان و دغدغه های شان در خصوص بازدیدهای ناکارآمد شدند.
این جمع با فرض اینکه رییس قوه قضاییه در سفر خود به استان قصد بازدید از زندان مرکزی زاهدان را نیز دارد، با ذکر مواردی، وی را نسبت به چگونگی بازرسی های معمول پیشین آگاه کرده و گفته اند اگر هدف وی یک بازدید واقعی و غیر فرمایشی است، بهتر است به موارد و خواسته های ایشان توجه کند.
آنها به تهدید زندانیان توسط مسئولین زندان اشاره می کنند که قبل از بازرسی ها انجام می شود، فشارهایی که مانع انتقال واقعیت زندان به مسئولین رده های بالا می شود. اولین خواسته زندانیان در همین خصوص است: “وقتی بازدیدکنندگان می آیند زندانیان اولا با تهدیدات مسئولین زندان روبه رو می شوند و برایشان شروطی را می گذارند مبنی بر اینکه به هیچ عنوان با بازرسان صحبت نکنند و اگر صحبت کنند تبعید و از خیلی چیزها محروم می شوند. به پرونده شان رسیدگی نمی شود و امثال اینها”.
متن کامل این نامه
“بسم الله الرحمن الرحیم
با عرض سلام و احترام به همه دلسوزان، از طرف زندانیان مظلوم زندان مرکزی زاهدان
طبق گزارشهای رسیده، رییس جدید قوه قضاییه آقای رییسی به استان سیستان و بلوچستان قصد سفر دارد و از قرار معلوم از زندان مرکزی زاهدان نیز بازدید می کند. می خواهیم پیامی برای ایشان داشته باشیم و قبل از آمدن بداند بر ما چه گذشته و قرار است چه ها بگذرد.
جناب آقای رییسی آنچه در اینجا می گذرد، فراتر از حقیقت و واقعیت یعنی باورنکردنی است. اگر هدف شما بازدید است، بدانید که بازدیدهای قبل به چه نحو بوده و فرستادگان شما چطور عمل کرده اند.
۱- وقتی بازدیدکنندگان می آیند زندانیان اولا با تهدیدات مسئولین زندان روبه رو می شوند و برایشان شروطی را می گذارند مبنی بر اینکه به هیچ عنوان با بازرسان صحبت نکنند و اگر صحبت کنند تبعید و از خیلی چیزها محروم می شوند. به پرونده شان رسیدگی نمی شود و امثال اینها.
۲- وقتی بازدیدکننده یا بازرسی می آید، متاسفانه کسی نمی داند که چه کسی است و برای چه آمده و چون با محافظ می آید و با محافظ نیز می رود و هیچ ارتباطی با زندانیان ندارد، تازه بعد از رفتن فرد بازدیدکننده معلوم می شود که افراد مهمی آمده اند و این نشان می دهد که بازرسان هم با مسئولین زندان ساخت و پاخت دارند.
۳- اگر به فرض محال بازرسی از یک زندانی سوالی بپرسد و زندانی نیز درددلی کند، بعد از آن با زندانی یدترین برخوردها انجام می شود. برای مثال وقتی بازرس ها بعد از مدت ها، حدود دو سال پیش به یند ۳ آمده بودند و ولی محمد بلوچی که به جرم قتل در زندان بود، واقعیت ها را برای بازرسان بیان کرد، بعد از رفتن بازرسان به زابل، تا امروز در تبعید به سر می برد و تا یک ماه پس از آن بازرسی، ماموران زندان با گارد به زندانیان بند ۳ حمله می کردند، همه وسایل را به هم می ریختند و تا ۳ روز هم تلفن ها قطع بود. حال سوال اینست که آیا بازرسان جهت رفع مشکل می آیند یا خود مشکل ساز هستند؟
۴- وقتی یک بازرس می آید به یندهایی که وضع خوبی ندارند و یا جاهایی که مشکلاتی وجود دارد هدایت نمی شوند، مانند بند ۱، ۵، ۶، ۷ و۸ زندان مرکزی زاهدان که از امکانات سرمایشی و گرمایشی و … محروم اند. و بلکه همه بازدیدکنندگان را به بند ۴ که بند سلامت است، می برند. این بند مخصوصا برای دید و بازدید مسئولین و بازرس ها تعمیر شده است، آن هم با هزینه خود زندانیان.
۵- اگر قرار باشد بازرسی بیاید، افرادی از بین زندانیان از قبل از سوی مسئولین زندان انتخاب و سخنان مورد نظرشان، به آنها گفته می شود. که موقع آمدن بازرسان به آنها بگویند.
اینها گوشه ای از همه آنچه که شعار می دهید و مدعی هستید ما بازدید و بازرسی داریم، است. این معضلات در بازداشتگاه ها هم وجود دارد. و متهم با شرایط مذکور از او بازدید و بازرسی می شود.
آقای رییسی اگر راست می گویید و واقعا می خواهید عملی شدن موارد پنجگانه خواسته هایمان را لمس کنیم، از بین خود زندانیان آن هم محرمانه و بدون حضور مسئولین زندان و انتخاب خود زندانیان صحبت کنید. باور کنید هیچ کس نمی گوید حال ما خراب است و مسئولین واقعیت ها را بخاطر موقعیت خود نمی گویند. این پیام ما به شماست.
جمعی از زندانیان زندان مرکزی زاهدان/اردیبهشت ۹۸
حمزه ریگی، نورالدین کاشانی، بشیر احمد حسین زهی، عابد بمپوری، حسن دهواری، الیاس قلندر زهی، عبدالباسط دهانی، عبدالحمید کیازهی، عبدالصمد عود، محسن قنبر زهی، عبدالله قنبر زهی، علم قنبر زهی، ابوبکر رستمی، سجاد بلوچ، دنزو چاکر زهی، اسحاق کلکلی، محمدعلی آذر، داوود عزیزی، محمد عزیزی، عبدالحمید میر بلوچزهی، علی بمپوری، محمود کلکلی، امید ایمانی”.
لازم به اشاره است، زندانیان زندان زاهدان تحت شرایط بسیار نامناسبی در این زندان نگهداری می‌شوند و با مشکلات مضاعفی از جمله محرومیت از تغذیه مناسب، عدم رسیدگی پزشکی، بدرفتاری مسئولین بهداری با زندانیان بیمار، عدم اعزام بیماران به مراکز درمانی خارج از زندان حتی در موارد بسیار ضروری، نبودن وسایل موردنیاز در فروشگاه زندان، قیمت بالای مواد غذایی و کیفیت بسیار پایین آنها، نبود وسایل گرمایشی و سرمایشی حتی با هزینه های شخصی، محرومیت از جای خواب مناسب، رفتار نامناسب مسئولین بنیاد تعاون با زندانیان، ندادن حقوق متناسب با ساعات کار زندانیان در بخش اشتغال و تهدید آنها به اخراج و انتقال به قرنطینه در صورت اعتراض و… مواجه هستند. هرانا10 اردی بهشت
