مژگان کاوسی ، نویسندە و محقق اهل کلاردشت کە آذر ماه امسال از سوی دادگاه بدوی نوشهر بە سە اتهام جداگانە جمعا بە ٦٩ ماه حبس محکوم گرید ممنوع الخروج شدە است.
بە اتهام “عضویت در حزب دمکرات کردستان ایران” بە تحمل ٣٣ ماه حبس، بە” وی اتهام تشویش اذهان عمومی برای اجاد اخلال در نظم عمومی” بە تحمل ٣٠ ماه حبس و بە اتهام “تبلیغ علیە نظام” بە تحمل ٦ ماه حبس محکوم شدە است کە بر طبق قانون تجمیع احکام از این سە حکم اشد مجازات یعنی حکم ٣٣ ماه حبس قابل اجرا می باشد.
مژگان کاوسی با انتشار پستی در صفحە اینستاگرامی خود نوشتە است ” اوایل دی ماه و حدود ده روز بعد از آزادی با قید وثیقه(۲٨ آذر ۹٨)، طی درخواست مطالعەی حضوری پروندەام – در دادگاە انقلاب شهرستان نوشهر- بەطور ناگهانی و غافلگیرکننده به حکم ممنوع الخروجی ام برخوردم که ماهها پیش صادر شدە بود، اما من از آن بی خبر بودم و هیچ ابلاغ و اطلاعی به شخص بنده صورت نگرفته بود.
در گزارش اداره ی اطلاعات به دادیار و همینطور درخواست دادیار از دادستان کل کشور بابت اخذ حکم ممنوع الخروجی من آمده که – چون ایشان تبلیغ علیه نظام مقدس جمهوری اسلامی و تبلیغ علیه دین نموده و بیم فرار ایشان از کشور می رود، لذا خواهشمند است دستور فرمایید تا به مدت شش ماه ممنوع الخروج شوند!“
در این باره تذکراتی را لازم می دانم:
۱- بنده هیچ تبلیغی تا تاریخ ممنوع الخروجی ام ، به هیچ شیوه، علیه نظام جمهوری اسلامی نکرده ام و اداره اطلاعات نیز فقط ادعا نموده اما هیچ مستنداتی ارائه نداده است.
۲- بنده به عنوان یک یارسانی که معتقد به “دین” هستم، نمی توانم علیه “دین” تبلیغ نمایم; اما اگر منظور اداره اطلاعات و دستگاه قضا از دین، “اسلام” است، باز هم باید عرض کنم که یک شخص “یارسان”-ی نمی تواند علیه هیچ دینی تبلیغ نماید، زیرا اساس اعتقادی یارسان بر “دونادون” و “تجلی ذات” است و ما معتقد به تجلی ذات در تمام دوره ها و ادیان هستیم; چنانچه در صدر اسلام، حضرت محمد را ذات “پیربنیامین”، حضرت علی را ذات “سلطان سهاک” و امام حسین را ذات “بابایادگار” و مظهر شهادت می دانیم; در این صورت چطور می توانیم علیه اعتقادات خود تبلیغ نماییم؟ اساسا در یارسان تبلیغ ممنوع است به طوری که در دفاتر آیینی یارسان آمده، شخص یارسانی نباید و نمی تواند -حتی- فرزند خود را درباره ی مسائل آیینی مورد سخت گیری و الزام قرار دهد.
اگر بنده با عده ای از هم کیشان خود، مراسم و مناسک آیینی خود را بجا می آوریم و در این مراسم به مطالعه ی متون مقدس آیینی خود و بحث و گفتگوی آیینی می پردازیم، مقوله ای “درون دینی” است و جنبه ی تبلیغ ندارد، “تبلیغ” نسبت به فضای خارج از یک موضوع است که معنا پیدا می کند.
۳- بنده قبل از درخواست اداره اطلاعات بابت ممنوع الخروجی ام، اوایل شهریور ۹٨ – طبق معمول سالهای قبل که مدام به اداره اطلاعات نوشهر احضار شده ام – به ستاد خبری فراخوانده شدم. ساعت های طولانی مورد بازخواست و مصاحبه قرار گرفتم و همانجا هم گفتم که بنده به هیچ وجه قصد پناهندگی ندارم چراکه متریال و ماده خام کار بنده به عنوان یک پژوهشگر و فیلمساز کورد ایرانی، در مناطق کوردنشین ایران است و با ترک منطقه ی مورد مطالعه ی خود، به واقع متریال کاری خود را از دست می دهم و با از دست دادن این ماده خام های مورد نیاز، اساسا کارایی و هویت فعالیت خود به عنوان یک محقق و فیلمساز را از دست خواهم داد. هه نگاو ۱۹ دی
