شب گذشته خبر احضار لقمان مرادی توسط زندانبانان، هراس اعدام او را دوباره در دل خانواده و آنها که اخبار زندانیان را دنبال میکنند، انداخت. من نیز دیشب جزو کسانی بودم که به همراه لقمان و زانیار و زندانیان رجایی شهر تا صبح نتوانستم چشم بر هم بگذارم. می آمدم اخبار را چک میکردم که شاید خبر جدیدی باشد. ساعت 6 صبح که لقمان را احضار کرده بودند گذشت. میدانم عمری بر لقمان و زانیار از شب گذشته تا صبح امروز گذشته است. زانیار در نامه اش که حدود ساعت 3 صبح منتشر شد. به دغدغه ها و نگرانی هایش اشاره کرده و فقط با دلی پر از آرزو نوشت : نگذارید ما را بکشند!…
هراس دائمی!
امروز لقمان اعدام نشده است. هنوز خبری از دادگاهی که قرار بود امروز صبح داشته باشد در دست نیست. اما یک چیز مشخص است، تا زمانی که این رژیم بر کشور ما حکم می راند. تا زمانی که زندانی سیاسی و حکم اعدام وجود دارد. این ترس بر بالای سر تک تک ما همیشه سایه خواهد افکند. ترس اعدام جوانان و هموطنانمان در زندانی بزرگ بنام ایران! چاره ای دیگر باید اندیشید!
23 فوریه 2014
