سازمان گزارشگران بدون مرز (RSF) با انتشار گزارشی فشار، تهدید و به سکوت وادار کردن فعالان اجتماعی را محکوم کرد.
در روزهای اخیر شماری از روزنامهنگاران و نویسندگان و کنشگران حقوق بشر، بر صفحههای خود در شبکههای اجتماعی توئیتر، اینستاگرام و… با انتشار متنهایی مجبور به ابراز تاسف در خصوص انتشار اطلاعات و پست های خود شدند. بنا بر اطلاعات گردآوری شده از سوی این سازمان، این « ابراز ندامت آنلاین» در پی احضارهای سپاه پاسداران و یا تهدید به بازداشت انجام شدهاند.
دو روزنامهنگار محیط زیستی که به پرونده بازداشت و محکوم کردن کنشگران محیط زیست در شبکه اجتماعی انتقاد کرده بودند، مجبور به انتشار متنهای ابراز تاسف و پوزش شدند. شماری از اعضای بنیاد میراث پارسیان در ماههای آبان و بهمن پس از بازداشت دراز مدت، با اتهام جاسوسی به احکامی از چهار تا ده سال محکوم شدند. چگونگی و چرایی این بازداشت و محاکمه از سوی بسیاری از مدافعان حقوق بشر مورد انتقادهای جدی قرار گرفته بود.
مژگان جمشیدی ۲۵ خرداد ماه در صفحه توییتر خود نوشت : “چون در این کشور زندگی میکنم تابع قانونم، اگر بعد از صدور رای دادگاه محیط زیستیها در آبان ۹۸؛ توییت یا ریتوییتی داشتم که شائبه عدم احترام به رای دادگاه را ایجاد کرده؛ اصلاح میکنم که به رای دادگاه احترام میگذارم” یک روز پیش نیز از این نوشته، لیلا مرگن خبرنگار روزنامه شرق این متن را توئیت کرد : “با توجه به نظر نهایی دادگاه به عنوان مرجع نهایی جرایم جاسوسی، حکم مراجع قضایی درباره میراث پارسیان را پذیرفته و در این رابطه هیچ ریتوئیتی نخواهم کرد. با توجه به نظر دادگاه، بابت ریتوئیتهای گذشته عذرخواهی میکنم”.
در تاریخ ۲۹ اردیبهشت نیز محمد معینی وبلاگ نویس و روزنامهنگار به با انتشار متنی گویا از توییتر خداحافظی کرده بود: “الان دارید آخرین توییتهای من میخونید. من ِ ناوابسته، این گوشه فضای مجازی را هم فرومیگذارم برای گلههایی از افسران و سربازان مواجببگیرتان که ستمکاریهایتان را در همه جا تزیین میکنند. من یا هر چه خودم بخواهم مینویسم یا نمینویسم”.
رضا معینی مسئول دفتر افغانستان و ایران RSF در این باره میگوید : “تواب سازی آنلاین ادامهی همان کهنه سیاست رژیم در تواب سازی در زندانها و مجبور کردن به اعترافهای اجباری است. این سرکوب نقض آشکار حقوق بنیادین به ویژه حق آزادی بیان مردم ایران است. رژیم جمهوری اسلامی ایران باید به تعهدات جهانی خود، از این میان اعلامیه جهانی حقوق بشر و پیمان حقوق مدنی و سیاسی که آنها را پذیرفته است، پایبند باشد”.
انجام فشار تنها به روزنامهنگاران محدود نشده است بسیاری از نویسندگان و هنرمندان نیز در صفحههای خود در شبکههای اجتماعی متنهای مشابه را منتشر کردهاند. این موج تازه سرکوب علیه روزنامهنگاران و کاربران اینترنتی نشان میدهد که جمهوری اسلامی ایران حتی شبکههای اجتماعی را که پیش از این مسدود و مهار کرده است، تحمل نمیکند.
در تاریخ ۲ تیرماه ۱۳۹۹، سیصد نویسنده، هنرمند و روزنامهنگار با انتشار بیانیهای به فضای هراس و سرکوب، بازداشت و سانسور و تاثیرات ویرانگر آن بر آزادی بیان اعتراض کرده و اعلام کردهاند “انتقاد و آزادی بیان حق همگان است”. هرانا ۵ تیر