دنیز جلالیان، خواهر زینب جلالیان اظهار داشت: همان‌طور که می‌دانید که سیزده سال است که زینب در زندان به سر می‌برد و طی این سیزده سال مورد شکنجه و دچار انواع بیماری شده است. بیشتر اوقات فشارها بر زینب این است که وی را وادار به اعترافات اجباری در تلویزیون کنند و با نیروهای امنیتی همکاری نماید.
وی گفت: زنیب رنج‌های فراوانی را به دلیل بیماری در زندان کشیده و از مداوا پزشکی محروم بوده است. نیروهای امنیتی به وی اعلام کرده بودند که در صورت قبول همکاری مورد مداوا پزشکی قرار می‌گیرد و از حق مرخصی نیز برخوردار خواهد شد.
دنیز جلالیان افزود: بیشتر اوقات زینب از ملاقات و تماس تلفنی با خانواده محروم بوده است و زینب در مقابل تمام این فشارها مقاومت کرده است و از این زندان به آن زندان بردند.
خواهر زینب جلالیان اعلام کرد: تمام فشارهای نهادهای امنیتی این است که زینب ابراز پشیمانی کند، زینب به نماد مقامت در زندان تبدیل شده و فشارها بر این نماد مقاومت افزایش یافته است.
به گفته دنیز جلالیان، زینب جلالیان از زندان خوی به زندان قرچک ورامین منتقل و در آن زندان دچار ویروس کرونا شده بود و وضعیت عمومی وی وخیم بود و طی این مدت زینب با مشکلات تنگی نفس روبه‌رو و حتی توان تکلم را نیز نداشت.
وی در ادامه اضافه کرد: زینب جلالیان در زندان قرچک ورامین درخواست انتقال به زندان اوین یا زندان خوی را کرده بود و حکومت فاشیست ایران درخواست وی را رد کرده بود و مدتی بود که از سرنوشت زینب خبری نداشتیم و تنها می‌دانستیم وی در زندان کرمان می‌باشد.
او اظهار داشت: روز پنج‌شنبه نهم مردادماه، زینب با حضور دو تن از مأموران امنیتی با خانواده ما تماس گرفته و اعلام کرده که حق صحبت کردن به زبان کُردی را ندارد و باید به زبان فارسی صحبت کند.
دنیز جلالیان تصریح کرد: زینب در این تماس تلفنی اظهار داشته است که در زندان کرمان به سر می‌برد و در حین انتقال به زندان کرمان نیروهای امنیتی به وی اعلام کردند که در صورت ابراز پشیمانی با خواسته‌های وی موافقت خواهد شد.
وی در پایان سخنان خود عنوان کرد: همچنین زینب به خانواده ما اعلام کرده که به اعتصاب غذای خود پایان داده و در قرنطینه بند زنان زندان کرمان می‌باشد. کردپا 10 مرداد
