به یاد ۳۰هزار گل سرخ در قتل عام تابستان۶۷ – معرفی آمران و مجریان جنایت.
سی و دو سال از قتل عام سرخ‌ترین گلها در سیاهچالهای دیکتاتوری جنایتکار ولایت فقیه می‌گذرد. جنایتی که پس از سی و دو سال هنوز پاسخ ناگرفته باقی مانده و آمران و مجریان آن مجازات نشده اند. ملت ایران در حافظه تاریخی خود، این جنایت بیسابقه و هولناک را ثبت کرده و تا سپردن جانیان بدست عدالت، نه فراموش می‌کند و نه می‌بخشد. قتل عام تابستان۶۷ در حافظه تاریخی مردم برای همیشه ثبت شده است و این آتش تا گرفتن خون تک تک قتل عام شدگان خاموش نمی شود.
آمار زندانیان سیاسی دهه شصت چقدر بوده است؟
شاید کسی نتواند به این سوال پاسخ دهد. دیکتاتوری که با خمینی در ایران شکل گرفت، اندکی پس از پیروزی انقلاب ضدسلطنتی بگیروببند جوانان آگاه و آزادیخواه را شروع کرد. این قصه نسلی بود که نمی خواست آزادی را که با یک قیام سراسری بدست آورده بود، از دست بدهد.
چه نوجوانانی که در زندان بلوغ پیدا کرده و معنای زندگی را در مقاومت یافتند. چه بسیار مردان و زنان از پیروجوان که دریافتند معنای زندگی همان آرمان آزادی و تلاش برای آن است.
در این مجال، قصد نداریم به زندگی و سرنوشت یکایک لاله های سرخی که با تبر شقاوت، پر پر شدند، بپردازیم. این بار مروری می کنیم بر روند تصمیم گیری خمینی برای این کشتار و همچنین اشاره ای به عاملان و مجریان فتوای ضدبشری خمینی در قتل عام تابستان۶۷ .
در اواخر تیرماه ۶۷، پس از پذیرش قطعنامه ۵۹۷ شورای امنیت سازمان ملل در رابطه با جنگی که خمینی آتش بیار معرکه آن بود، شخص خمینی دستور تشکیل دادگاههای مرگ را داد و «کمیسیون مرگ» آغاز به کار کرد. جوانه ها 10 مرداد
