حمزه درویش در این نامه از جمله گفته است: «اداره اطلاعات رشت با زور و اجبار به شکنجه می‌خواهد مرا به همکاری های خطرناکی وادار کند. همکاری هایی که امنیت جانی خود و خانواده ام را به خطر می اندازد.»
متن این نامه که نسخه ای از آن در اختیار کانون حقوق بشری نه به زندان – نه به اعدام قرار گرفته به این شرح است:
«اینجانب حمزه درویش ۲۷ ساله، زندانی عقیدتی – سیاسی اهل سنت هستم که در یک دادگاه فرمایشی۵ دقیقه ای در دادگاه انقلاب شعبه۲۸ به ریاست قاضی محمد مقیسه به ۱۵ سال حبس محکوم شدم.
آقای جاوید رحمان
بنده ۵سال و ۶ماه است که از کشور ترکیه به ایران برگشته ام و در این ایام کارشناسان ادراه اطلاعات رشت به اسامی مستعار حسینی، ناصری، رضا و دکتر، روزگار من و خانواده ام را سیاه کرده و آسایش و آرامش و امنیت را از ما سلب کرده اند و در این رابطه هیچ نهاد و ارگان مستقلی در ایران جهت رسیدگی به ظلم های وزارت اطلاعات وجود ندارد.
اکنون بعد از تحمل ۵ سال حبس در زندان رجایی شهر، کارشناسان اداره اطلاعات رشت به دستور دو بازپرس دادسرای مقدس ناحیه سه به نام‌های محمد برائه و وزیری مرا با ضرب و شتم و زور و اجبار از زندان رجایی شهر به زندان مرکزی گیلان انتقال دادند. در این زندان سالنی جهت نگهداری زندانیان سیاسی وجود ندارد. و زندانیان سیاسی را در بین زندانیان جرائم خشن نگهداری می کنند.
لازم به ذکر است که محمد برائه و وزیری دو بازپرسی هستند که با نادیده گرفتن قانون تفکیک جرائم دستور انتقال زندانی سیاسی آقای علیرضا شیرمحمدعلی رابه زندان تهران بزرگ صادر کرده که منجر به کشته شدن این زندانی سیاسی شد.
در حال حاضر ۴ماه است که در زندان لاکان به سر می برم که سه ماه اول آنرا در بخش انفرادی زیر شدید ترین شکنجه های روحی و روانی و جسمی قرار گرفتم.
اداره اطلاعات رشت با زور و اجبار و شکنجه می‌خواهد مرا به همکاری های خطرناکی وادار کند. همکاری هایی که امنیت جانی خود و خانواده ام را به خطر می اندازد. ای کاش می‌توانستم گوشه ای از همکاری هایی که در اصل جنایت علیه بشریت است را برایتان بازگو کنم.
اداره اطلاعات به علت عدم همکاری و ایجاد شکنجه روحی – روانی بیشتر بنده را به سالن ۸ زندان لاکان که ۲۴۰ زندانی محکوم به اعدام دارد، انتقال داده است. در این رابطه ۷ شهریورماه ۱۳۹۹ چند تن از زندانیان جرائم خشن مزدور رژیم به من حمله ور شدند که با دخالت زندانیان دیگر سبب شد که از درگیری فیزیکی جلوگیری به عمل آید. ولی متاسفانه همان شب مسئولین زندان به بهانه جلوگیری از تنش و درگیری و با چراغ سبز وزارت اطلاعات من را با ضرب وشتم و دست بند و پا بند و چشم بند به انفرادی انتقال داده و بعد از یک هفته نگهداری در انفرادی دوباره مرا با زور و اجبار به همان سالن برگرداندند.
کارشناسان اداره اطلاعات رشت بارها من را تهدید کردند که در صورت عدم همکاری و یا افشای اسناد و خواسته هایشان مرا از طریق عوامل خود در زندان لاکان و یا از طریق ابتلا به کرونا یا بیماریهای دیگر می‌کشند.
آقای جاوید رحمان بنده از دست اداره اطلاعات رشت در زندان لاکان امنیت جانی ندارم و طبق قانون تفکیک جرائم نگهداری من در زندان لاکان بین زندانیان جرائم خشن کاملا غیرقانونی و نقض آشکار حقوق شهروندی من می باشد. باید با عوامل این اقدام غیرقانونی و غیرانسانی برخورد شدید به عمل آید تا مبادا جنایتی دیگر مانند علیرضا شیرمحمدعلی رخ دهد.
و لذا از آن مقام بزرگوار درخواست میکنم که اقدامات لازم را جهت جلوگیری از وقوع جنایتی دیگر توسط وزارت اطلاعات به انجام رسانید.
حمزه درویش
زندان لاکان
جوانه ها ۱۷ شهریور
