گزارشی از پرونده و چگونگی اعدام حبیب‌الله گلپری‌پور و رضا مامدی در هفتمین سالگرد اعدام این دو زندانی سیاسی کُرد

در تاریخ  ۳ آبان ۱۳۹۲ حبیب‌الله گلپری‌پور در زندان مرکزی ارومیه و رضا مامدی در زندان سلماس بدون اطلاع قبلی وکلا و خانواده‌های‌شان به صورت ناگهانی به سلول انفرادی انتقال یافتند و بامداد روز بعد حکم اعدام این دو زندانی سیاسی کُرد اجرا شد. مسئولان امنیتی و قضایی از تحویل پیکر این دو به خانواده‌ها خودداری کردند و حتی محل دفن‌شان را هم مشخص نکردند. هرچند خانواده رضا مامدی شامگاه همان روز پس از جستجوی فراوان موفق به شناسایی محل دفن او در قبرستان سلماس شدند و به صورت مخفیانه با شکافتن محل پیکر او را خارج و به محل زادگاهش در روستای «دیرک» سلماس منتقل و در آنجا به خاک سپردند. اما تلاش خانواده حبیب‌الله گلپری‌پور برای اطلاع از محل دفن فرزند‌شان بی‌نتیجه ماند.

یک زندانی سیاسی سابق که در زمان نگهداری حبیب‌الله گلپری‌پور در زندان مرکزی ارومیه با وی همبند بوده است در مورد انتقال ناگهانی وی به سلول انفرادی و اجرای حکم اعدام به شبکه حقوق بشر کردستان گفت: «روز جمعه ۳ آبان ۱۳۹۲، مسئولین زندان حبیب‌الله گلپری‌پور را که با ما در بند ۱۲ یعنی بند زندانیان سیاسی، نگهداری می‌شد، احضار و به سلول انفرادی قرنطینه منتقل کردند. بعد از این‌که دیگر زندانیان سیاسی نسبت به این انتقال ناگهانی مشکوک شدند، ماموران زندان اعلام کردند که این زندانی سیاسی به یک زندان دیگر منتقل خواهد شد. به همین خاطر وسايل شخصی وی را نیز با خود بردند.»

این زندانی سیاسی سابق در ادامه اظهار داشت: «ساعت ۱۸ همزمان با بسته شدن درب بند و قطع تلفن‌های زندان، ما نسبت به احتمال اجرای حکم اعدام حبیب‌الله نگران شدیم و اقدام به اعتراض کردیم و از مسئولان زندان خواستیم اجازه بدهند که یوسف کاکه‌ممی به نمایندگی از طرف ما زندانیان سیاسی بتواند با حبیب‌الله ملاقات کند. اما مسئولان زندان با این خواسته‌ ما مخالفت کردند.»

به گفته این همبندی سابق حبیب‌الله گلپری‌‌پور، ساعت ۹ شب یکی از ماموران حفاظت زندان به بند ۱۲ مراجعه کرد و بدون ارائه دلیل خاصی، علی احمد سلیمان دیگر زندانی سیاسی کُرد محکوم به اعدام را هم به قرنطینه منتقل کردند. علی احمد سلیمان پس از انتقال به قرنطینه توانسته بود برای مدت کوتاهی از سلول همجوار با حبیب‌الله گلپری‌پور صحبت کند: «حبیب‌الله در این گفت‌وگوی کوتاه به او گفته بود که قرار است در ساعت‌های آینده اعدام شود و از وی خواسته بود که به زندانیان سیاسی دیگر بگوید نگران وی نباشند چون با خوشحالی و بدون ترس به استقبال اعدام خواهد رفت.»

این منبع در پایان افزود: « بعد از نیم ساعت علی احمد سلیمان به داخل بند بازگردانده شد و ساعت ٢٣:۳۰ همان شب نیز دو تن از زندانیان جرایم عادی به نام‌های یدالله و قدرت‌الله که به صورت تنبیهی به دلیل نزاع در بند داخل زندان به سلول انفرادی منتقل شده بودند، گفتند که حبیب‌الله گلپری‌پور در حالی که سرود «ای رقیب» را می‌خوانده است همراه ماموران زندان از سلول خارج شده و به محل اجرای حکم اعدام رفته است.»

حبیب‌الله گلپری‌پور، متولد ۱۳۶۳ در شهر سنندج، در تاریخ ۵ مهر ۱۳۸۸ در خروجی شهر مهاباد توسط نیروهای حفاظت اطلاعات سپاه پاسداران بازداشت و به مدت چند ماه در بازداشتگاه‌های امنیتی اطلاعات سپاه و وزارت اطلاعات در شهرهای مهاباد، ارومیه و سنندج تحت بازجویی و شکنجه‌های شدید قرار گرفت.

در تاریخ ۲۴ اسفند ۱۳۸۸ جلسه دادگاه او در شعبه یک دادگاه انقلاب اسلامی مهاباد به ریاست قاضی «خدادادی» تنها در چند دقیقه برگزار و به اتهام «محاربه» از طریق عضویت در حزب حیات آزاد کردستان (پژاک) به اعدام محکوم شد. بعد از اعتراض به حکم صادره، پرونده به دیوان عالی کشور ارجاع داده شد و شعبه ۳۱ دیوان عالی کشور این حکم را عینا تایید کرد.

این زندانی سیاسی کُرد اسفند ماه ۱۳۹۰ با انتشار نامه‌ایی سرگشاده در خصوص شکنجه‌های روحی و فیزیکی اعمال شده بر وی در زمان بازداشت نوشته بود: «علیرغم بازداشت‌های طولانی مدت و شکنجه‌های فیزیکی و روحی  که من را تا حد مرگ پیش بردند که شکایت آن را همراه به مراتب و ارگان گوناگون دولتی ارسالی کرده ام ولی در این ممکلت صدای ما از سلول های زندان مان هم عبور نمی کند چه برسد به این که شنونده داشته باشد.»

حبیب‌الله گلپری‌پور در تاریخ ۲۵ اسفند ۱۳۹۰ به دلایل نامعلوم به مدت ۱۴ ماه به زندان مرکزی سمنان منتقل شد و در تاریخ ۲۳ اردیبهشت ۱۳۹۲ مجددا به زندان مرکزی ارومیه بازگردانده شد.

رضا مامدی دیگر زندانی سیاسی کُرد نیز که همزمان در زندان سلماس اعدام شد، ۳۴ ساله، متاهل و ساکن روستای «دیرک» از توابع شهرستان سلماس بود. وی شهریور ماه ۱۳۸۸ توسط نیروهای امنیتی بازداشت شد. وی به مدت یک ماه در بازداشتگاه اداره اطلاعات سلماس مورد شکنجه‌های شدید جسمی و روحی قرار گرفت و پس از ۶ ماه بازداشت از سوی دادگاه انقلاب اسلامی خوی به اتهام «محاربه» از طریق عضویت در حزب حیات آزاد کردستان (پژاک) به اعدام محکوم شد. این حکم در دیوان عالی کشور عینا تایید شد و بامداد روز ۴ آبان ۱۳۹۲ خانواده این زندانی سیاسی از طریق همبندی‌هایش در زندان سلماس از اجرای حکم اعدام وی مطلع شدند.

یکی از بستگان رضا مامدی درباره کشف محل دفن و انتقال مخفیانه پیکر وی به روستای زادگاهش به شبکه حقوق بشر کردستان گفت: «بعد از اعدام مخفیانه رضا مامدی، خانواده وی از طریق پیگیری‌های خود مطلع شدند که او را در قبرستان سلماس دفن کرده‌اند. خانواده و بستگان همان روز با پیدا کردن محل دفن وی موفق شدند شبانه و به صورت مخفیانه پیکر او را از قبر خارج و برای خاکسپاری به زادگاهش در روستای دیرک منتقل کنند.»شبکه حقوق بشر کردستان ۴ آبان