ارژنگ داودی ۶۷ ساله در حالی که بشدت بیمار است و از سال ۸۲ در زندان و تبعید به سر میبرد در شرایط بسیار وخیم جسمی از دو ماه قبل به سلول انفرادی بند قرنطینه بخش تربیت زندان مرکزی زاهدان که فاقد هرگونه امکانات انسانی است منتقل شده و بطور کامل از درمان محروم میباشد.
گزارشات حاکی است سه پاسدار بنامهای کریم ک و خوش نشین و یک پاسدار دیگر مستمرا او را مورد اذیت و آزار و شکنجه قرار می دهند و بازجویان وزارت اطلاعات با افزایش فشار بر او قصد حذف فیزیکی وی را دارند.
ارژنگ داوودی بیش از ۴ سال است که در سلولهای انفرادی زندانهای زابل و زاهدان جابجا میشود و طی این مدت حق هیچگونه تماسی با سایر زندانیان نداشته است. حتی زندانیانی که در سلولهای مجاور وی قرار میگیرند از تماس با او منع می شوند و هر گونه تماس با این زندانی عواقب شکنجه های شدید را در پی دارد.
این زندانی با ۶۷ سال سن در حالیکه به بیماری دیابت مبتلاست در دوران ۱۷ ساله زندان بر اثر شکنجه، بخشی از شنوایی و بینایی خود را از دست داده و بر اثر ضربه دچار شکستگی قسمت بالای پای راست و ساق پای چپ و ضایعه مهره کمر شده و اکنون فقط با واکر توان حرکت دارد.
زندانی سیاسی ارژنگ داوودی از سال ۹۵ به زندان زابل تبعید شد و چندین بار هم به زندان زاهدان منتقل شد.
از فروردین ماه ۹۷ تا ماهها هیچ خبری از او در رسانه های خبری منعکس نشد. او را در سلولهای قرنطینه زندان زاهدان نگهداری کردند. وی پس از احضار به دفتر رئیس زندان محمد خسروی توسط معاون رئیس زندان غلامرضا قدیر در حالیکه پابند و دستبند داشت از بالای پله های طبقه دوم ساختمان به پایین پرتاب شد. پای راستش از ناحیه ران و ساق پای چپش شکست. دو کتفش دچار ضربه شد و در رفت. دو مهره پایین کمرش ضرب دیده و تا آخر عمر قادر به راه رفتن نیست و هم اکنون در حد محدودی با واکر حرکت می کند. جوانه ها ۲۰ آدر
