خالد پیرزاده از روز دوشنبه چهارم اسفند ۱۳۹۹، در اعتراض به عدم رسیدگی پزشکی و مخالفت مسوولان با درخواست آزادی مشروط او، دست به اعتصاب غذا زده است.
«هرانا» که نامه سرگشاده پیرزاده را منتشر کرده، نوشته وی پس از دوختن لب‌ها، از دریافت داروهای قلب خود خودداری کرده و ضربان قلب او به حد خطرناکی رسیده است.
خالد پیرزاده در خرداد ۱۳۹۸ توسط نیروهای امنیتی بازداشت و در بهمن‌ماه همان سال توسط شعبه ۲۸ دادگاه انقلاب تهران به ریاست قاضی «محمد مقیسه»، به اتهام «اجتماع و تبانی» و «توهین به رهبری»، به هفت سال حبس تعزیری محکوم شد.
این زندانی سیاسی در نامه سرگشاده‌اش با اشاره به وضعیت سلامتی خود نوشته است: «تمام روزهای حبسم را روی ویلچر یا عصا به دست و یا در اتاق عمل بوده‌ام. نزدیک به دو سال است که دختر خردسالم را ندیده‌ام و برای جراحی پای چپم که تمام رباط‌های پایم پاره بوده، بیش از یک سال و اندی دوندگی و پس از یک بروکراسی طولانی و زجرآور، آخر با هزینه شخصی در بیمارستان آرمان تهران مورد جراحی قرار گرفتم.»
خالد پیرزاده با اشاره به مخالفت دستگاه قضایی با آزادی مشروط او به دلیل وضعیت سلامتی وی نوشته است: «در حال حاضر پای چپم لنگ می‌زند و نیاز مبرم به فیزیوتراپی مداوم و آب درمانی دارم. از ناحیه کمر هم دچار شکستگی دو مهره هستم که آن هم نیاز به جراحی و درمان دارد.»
وی در پایان نامه خود نوشته است: «کمترین درخواست من این است که مسوولانی که متصدی امور هستند، با توجه به وضعیت بد جسمانی‌ام نسبت به آزادی بنده اقدام نموده و مقدمات لازم و دستورات مقتضی را صادر کنند تا بتوانم پس از آزادی سریعا به درمان خود ادامه دهم.»
پیرزاده در تاریخ اول مرداد از زندان «اوین» به زندان تهران بزرگ منتقل شد و به نوشته هرانا، در زمان انتقال توسط ماموران گارد ویژه زندان اوین مورد ضرب و شتم قرار گرفته بود. ایران وایر ۶ اسفند
