شفیع از نیروی مرزبانی به دستگاه قضایی شکایت کرده اما می‌گوید هیچ‌کس به پرونده‌اش رسیدگی نکرده است و او را به حال خود رها کرده‌اند: «ما حق داریم از مرزبانی و سپاه شکایت کنیم؛ منتها پرونده‌های ما کولبران نه در دادگستری سردشت و نه در استان به جریان نمی‌افتد. علی‌رغم پی‌گیرهایی که داشتیم، هرگز به پرونده من ورود نکردند که در آن پرونده چه گذشته است.»
او که حالا ۲۹ ساله شده است، می‌گوید بعد از دوران سربازی، به کولبری پرداخته بود زیرا در شهرستان سردشت که کاملا منطقه سنی و کردنشین است، حتی یک کارگاه هم وجود ندارد و جوانان چاره‌ای جز کولبری ندارند.
رویاهای شفیع همان سه سال پیش بر باد رفت. او که می‌خواست آینده‌ای برای خود داشته باشد، حالا تمام لحظات پیش رویش باید بی‌هیچ دادخواهی، روی ویلچر و تخت سپری شوند.
بسیاری از دوستانش هم کولبر هستند. تاکید می‌کند بسیاری از آن‌ها با شلیک مستقیم نیروهای مرزی و نیروی انتظامی زخمی شده‌اند؛ مساله‌ای که فشارهای سنگین روانی و مادی بر آن‌ها و خانواده‌های‌شان تحمیل می‌کند.
ایران وایر ۲۲ خرداد
