چهارشنبه ۲۳ تیر ۱۴۰۰، خالد پیرزاده، زندانی سیاسی، بدون اطلاع قبلی از قرنطینه زندان تهران بزرگ به مکان نامعلومی منتقل شده است.
علی شریف زاده، وکیل مدافع خالد پیرزاده، طی یادداشتی در صفحه شخصی خود ضمن اعلام این خبر، با توجه به بیماری آقای پیرزاده در خصوص این انتقال ابراز نگرانی کرده و سازمان زندانها را مسئول سلامت او دانسته است.
آقای پیرزاده در تاریخ ۲۴ خردادماه با وعده مرخصی وصل به آزادی مشروط از زندان تهران بزرگ به مرخصی استعلاجی اعزام شده و در تاریخ ۱۶ تیرماه به زندان اوین بازگشته بود.
خالد پیرزاده در تاریخ ۱۰ خرداد ۱۴۰۰، دست به اعتصاب غذا زد و همزمان طی یادداشتی به شرح دلایل اعتصاب غذای خود پرداخته و اعلام کرده بود که تا زمان محقق شدن خواسته قانونی خود به این اعتصاب ادامه خواهد داد. وی روز دوشنبه ۲۴ خردادماه ۱۴۰۰، همزمان با اعزام به مرخصی، به اعتصاب خود پایان داد.
او در بخشی از این یادداشت گفته بود: “تاکنون ۲۵ ماه است که در شرایط بد جسمی و روحی روانی در زندان هستم، بدون ملاقات و مرخصی. اما هم اکنون همسرم به بیماری کرونا مبتلا شده و اصلا شرایط مناسبی ندارد علاوه بر اینکه خودش پرستاری ندارد که از او مراقبت کند دختر خردسالم هم باید به اجبار از مادرش دور بماند که شاید از ابتلا به کرونا مصون بماند. رنج و دوری پدر از یک سو و اکنون از دست دادن آغوش مهر مادری بر دردهای دختر کوچکم اضافه شده است. براستی با این درد چه باید کرد”.
آقای پیرزاده پیش از این نیز از صبح روز دوشنبه ۴ اسفندماه ۹۹ در اعتراض به عدم رسیدگی پزشکی و مخالفت مسئولان با درخواست آزادی مشروط او، دست به اعتصاب غذا زد. مخالفت رئیس اندرزگاه ۹ زندان تهران بزرگ با آزادی مشروط وی در شرایطی است که او پیشتر از سوی مسئولان زندان در لیست زندانیان واجد شرایط عفو مشروط قرار گرفته بود. این زندانی روز چهارشنبه ۶ اسفندماه ۹۹، طی نامه‌ای سرگشاده با اشاره به تداوم اعتصاب غذا از دوختن لب‌هایش در اعتراض به عدم رسیدگی به مطالباتش خبر داد. وی نهایتا در تاریخ ۱۸ اسفندماه ۹۹ پس از امضای برگه های مربوط به درخواست آزادی مشروط توسط مسئولان زندان و وعده مساعد آنان مبنی بر رسیدگی به خواسته‌هایش به اعتصاب خود پایان داد و از تاریخ ۲۳ اسفندماه ۹۹ در پی عدم تحقق وعده مسئولان مجددا دست به اعتصاب غذا زد. آقای پیرزاده مجددا در تاریخ ۱۰ فروردین ماه با وعده مساعد مسئولان نسبت به رسیدگی به خواسته‌هایش به اعتصاب غذای خود پایان داد.
خالد پیرزاده در تاریخ ۵ خردادماه ۹۸ توسط نیروهای امنیتی همراه با ضرب و شتم بازداشت و مدتی بعد با پایان مراحل بازجویی به زندان اوین منتقل شد. وی در بهمن‌ماه همان سال توسط شعبه ۲۸ دادگاه انقلاب تهران به ریاست قاضی محمد مقیسه از بابت اتهام “اجتماع و تبانی” به ۵ سال حبس و به اتهام “توهین به رهبری” به ۲ سال حبس و در مجموع به ۷ سال حبس تعزیری محکوم شد. این حکم نهایتا خردادماه ۹۹ توسط شعبه ۳۶ دادگاه تجدیدنظر استان تهران به ریاست قاضی احمد زرگر عینا تایید شد. با استناد به ماده ۱۳۴ قانون مجازات اسلامی مجازات اشد یعنی ۵ سال حبس تعزیری از بابت اتهام “اجتماع و تبانی” در خصوص آقای پیرزاده قابل اجرا است.
آقای پیرزاده در تاریخ ۱ مردادماه ۹۹ از زندان اوین به زندان تهران بزرگ منتقل شد. گفته می‌شود وی در زمان انتقال توسط ماموران گارد ویژه زندان اوین مورد ضرب و شتم قرار گرفته بود.
خالد پیرزاده مردادماه ۹۹ از ناحیه پا تحت عمل جراحی قرار گرفت. پا و مهره‌های کمر او در دوران بازداشت آسیب جدی دیده و نیازمند جراحی‌های بیشتر و فیزیوتراپی است. او همچنین دیماه ۹۹ علیرغم مشکل قلبی از اعزام به بیمارستان محروم ماند.
شنبه ۱۴ خردادماه در گزارشی به وضعیت اعتصاب غذای یازده زندانی در زندان های مختلف کشور از جمله خالد پیرزاده پرداخته بود. با وجود بروز بسیاری از مشکلات جسمی و روحی که این اقدام اعتراضی به همراه دارد و تا سالها اثرات آن بر زندگی افراد باقی می ماند، بسیاری از زندانیان در ایران به عنوان آخرین راه برای رسیدن به خواسته‌هایشان دست به اعتصاب غذای اعتراضی می‌زنند. بسیاری از این اعتصاب‌ها در اعتراض به عدم رسیدگی به مشکلات پرونده، مراعات نشدن حقوق زندانی و یا بازداشتی و بلاتکلیفی‌های بلندمدت صورت می گیرد.
هرانا ۲۵ تیرماه
