عدم رسیدگی پزشکی به عبدالرحمن سنگانی زندانی عقیدتی معلول محکوم به اعدام

عبدالرحمن سنگانی زندانی معلول اهل سنت محکوم به اعدام، از امکانات درمانی و معالجه پزشکی مناسب در زندان رجایی شهر محروم است.
بنا به گزارش کمپین دفاع از زندانیان سیاسی و مدنی، عبدالرحمن سنگانی زندانی معلول محکوم به اعدام، پس از تحمل 18 ماه در حبس انفرادی و 3 سال و نیم در زندان‌های ایران، اکنون در زندان رجایی شهر در شرایط بسیار وخیم جسمی به سر می‌برد و از امکانات درمانی و معالجه پزشکی مناسب برخوردار نیست و از این وضعیت رنج می‌برد.

گفته می‌شود با توجه به معلولیت این زندانی عقیدتی اهل سنت، مسوولان زندان رجایی شهر نسبت به ارایه امکانات پزشکی و درمان مناسب به وی سرباز می‌زنند.
یک منبع مطلع از وضعیت این زندانی معلول محکوم به اعدام به کمپین گفت: عبدالرحمن بر اثر تصادف مشکوکی که قبل از دستگیری برایش رخ داده، از ناحیه چپ بدن دچار بی حسی شده، به طوری که کنترل سمت چپ بدن خود را از دست داده است و در اثر همین حادثه هربار تعادل خود را از دست می‌دهد.
وی در خصوص وضعیت اخیر وی افزود: این زندانی چند روز پیش به دلیل برخورد با زمین، صورتش به شدت زخمی شده و زیر چشم او چهار بخیه خورده است و در وضعیت جسمی بدی به سر می‌برد و متاسفانه به وضعیت او رسیدگی نمی‌شود.
عبدالرحمن سنگانی در ۱۰ بهمن‌ماه ۱۳۸۸، پس از احضار به دادگاه انقلاب تهران بازداشت و به سلول‌های انفرادی بند ۲۴۰ اوین منتقل شد. وی پس از تحمل ۱۸ ماه حبس در سلول انفرادی به زندان رجایی شهر کرج منتقل و در شعبه ۲۸ دادگاه انقلاب به ریاست قاضی محمد مقیسه‌ای به اعدام محکوم شد.
این زندانی عقیدتی اهل سنت محکوم به اعدام، متولد سال ۱۳۵۷شهرستان تایباد از توابع مشهد است. وی بار اول در سال ۱۳۸۳ در منزل شخصی خود در شهرستان تایباد، توسط نیروهای وزارت اطلاعات به جرم اقدام علیه امنیت ملی بازداشت و سپس به زندان اوین در تهران منتقل شد. وی پس از گذشت پنج ماه با وثیقه‌ای ۵۰ میلیون تومانی آزاد شد.
مادر این زندانی در رنج‌نامه‌ای به ادامه فشارهای وارده وزارت اطلاعات به وی و خانواده‌اش پس از آزادی پسرش خبر داده و گفته بود که هر چند وقت یک بار فرزندش را به نهادهای امنیتی احضار کرده و مورد تهدید قرار می‌داده‌اند.
گفتنی است عبدالرحمن سنگانی در نهایت به دنبال ناآرامی‌های شهر چابهار در ۱۰ بهمن‌ماه ۱۳۸۸، در پی احضار توسط دادگاه انقلاب تهران برای گرفتن نامه آزادی فراخوانده شد، اما به محض حضور در دادگاه توسط نیروهای اطلاعات بازداشت شد و تحت شکنجه جسمی و روحی قرار گرفت. وی بعدها به سلول‌های انفرادی بند۲۴۰ زندان اوین منتقل شد و پس از گذشت ۱۸ ماه بی‌خبری اعضای خانواده از وی، سرانجام به زندان رجایی شهر منتقل و سپس به اعدام محکوم شد.