خیزش خشونت‌پرهیزی که طی ماه‌های اخیر جوانان پرشور وطن را در هر کوی و برزن به میدان آورده در تداوم جنبش آزادی‌خواهانه مردم ایران از مشروطه تا امروز، سرمایه عظیم و ارزشمندی است که امید به توسعه، دمکراسی و عدالت را در ایران فردا نوید می‌دهد.
در این میان طالبان قدرت و حافظان وضع موجود ناتوان از درک و فهم زبان و صدای «زن، زندگی، آزادی»، تنها به سرکوب و منکوب کردن آن می‌اندیشند و در این توهم به سر می‌برند که آتش فروزان اعتراضات را می‌توان با توسل به خشونت عریان خاموش کرد.
اعدام جوان ۲۳ ساله زنده‌یاد «محسن شکاری» نشانه اوج بی‌خردی و بی‌تدبیری است. در حالی‌که خیزش اعتراضی کنونی راه خود را در بستری از امید، زندگی، صلح، دوستی، آرامش و خشونت‌پرهیزی جست‌وجو می‌کند، نباید پاسخ آن‌ها با بازداشت و زندان و اعدام داده شود. حاکمان گمان نبرند می‌توان با تشدید خشونت و سیاست مشت آهنین به ساحل امن و آرامش رسید و بر کرسی قدرت باقی ماند. مگر اعدام و حبس و محرومیت مانع از خیزش‌های متعدد پیشین و امروز شده که تصور می‌شود قتل و اعدام معترضان جوان آن‌ها را از ادامه تلاش برای ساختن زندگی بهتر و ایرانی آباد و آزاد باز خواهد داشت؟
بدانید شعله‌های خشونت و نفرتی که به پا کرده‌اید، دامن‌تان را خواهد گرفت. به بند می‌کشید و نیاموخته‌اید که بند، زندانی را خاموش نمی‌کند. می‌کشید و گمان می‌کنید چوبه دار صحنه اقتدار شماست اما اعدام هر معترض نمایش استیصال و درماندگی‌تان و موجب ایستادگی و قوام بیشتر معترضان است، گویی نیاموخته‌اید که هرکس انسانی را به ناحق به قتل برساند، جامعه‌ای را به قتل رسانده است.
ما جمعی از زندانیان سیاسی زندان اوین، فارغ از هر تعلق سیاسی و فکری ضمن محکوم کردن ترویج و تشویق خشونت، خواستار توقف سیاست‌ها و رفتارهای خشونت‌آمیز به ویژه صدور و اجرای احکام اعدام هستیم و در کنار همه علاقمندان توسعه، آزادی، دمکراسی و عدالت در ایران، تمامی تلاش خود را مصروف توقف چرخه خشونت حکومت می‌کنیم.
رسول بداقی، جعفر پناهی، مصطفی تاج‌زاده، محمد حبیبی، امیرسالار داوودی، حسین رزاق، محمد رسول‌اف، حسن سعیدی، رضا شهابی، علیرضا فرشی، سعید مدنی، مهدی محمودیان، اکبر نعیمی
کردانه ۱۸ آذر ۱۴۰۱
