زندانی سیاسی محمد آشتیانی پس از ضرب و شتم در زندان مرکزی کرج، از ناحیه دست دچار مصدومیت شده و حالش به وخامت گرایید
به گزارش کانون حقوق بشر ایران، روز یکشنبه ۷ اسفندماه ۱۴۰۱، زندانی سیاسی محمد آشتیانی توسط ماموران انتظامات زندان مرکزی کرج که از زندانیان اجیر شده توسط رئیس زندان بشمار می‌روند، به دلیل صحبت با یک زندانی دیگر، به شدت مورد شکنجه و ضرب وشتم قرار گرفت و او را از ناحیه دست مصدوم کردند.
این ضرب وشتم در مقابل چشمان مسئولین زندان انجام گرفته و آنها هیچ اقدامی جهت ممانعت از این وحشیگری بعمل نیاوردند.
مسئولان زندان پس از این ضرب و شتم زندانی سیاسی محمد آشتیانی را احضار کرده و به او هشدار داده اند که در مورد این ضرب و شتم سکوت کند و این خبر نبایستی در رسانه‌ها درز کند.
آنها وی را تهدید کردند در صورتی که خبر در رسانه‌ها منتشر شود او را به مکانهای بدترمنتقل خواهند نمود.
بر اثر این ضرب وشتم وحشیانه دست اقای آشتیانی به شدت آسیب دیده و دچار نفس تنگی شده و تشدید مشکلات داخلی وی شده است.
فرد اجیر شده ای که اقدام به ضرب و شتم این زندانی سیاسی نموده حمید خلج نام دارد و ساکن دهقان ویلای کرج است.
یادآوری می شود که در زندان مرکزی کرج، اصل تفکیک جرائم رعایت نمی شود و زندانیان سیاسی در کنار زندانیان جرائم اجتماعی نگهداری می شوند و جان و سلامت این زندانیان سیاسی در این زندان در خطر است.
در زندان مرکزی کرج (ندامتگاه کرج) مسئولان زندان از زندانیان جرائم خشن در باندهای خود استفاده کرده و با استفاده از ایشان اهداف خود را در زندان به پیش می برند. پیش از این در گزارشی از این زندان آمده بود که زندانیان زندان مرکزی کرج به دستور مسئولین زندان و توسط وکیل و انتظامات بند مورد ضرب و شتم قرار میگیرند درحالیکه در بسیاری موارد زندانی از علت این ضرب و شتم بی اطلاع است.
زندانی سیاسی محمد آشتیانی ۵۹ ساله، متاهل و دارای دو فرزند از زندانیان سیاسی دهه شصت است. محمد آشتیانی در اسفند ۹۷ در تهران بازداشت و به اداره اطلاعات منتقل و تحت بازجویی و شکنجه قرار گرفت. او سپس به زندان مرکزی کرج (ندامتگاه کرج) منتقل شد.
زندانی سیاسی محمد آشتیانی مبتلا به بیماری آسم و بیماری قلبی است. او طی سالهای زندان بارها از سالنی به سالن دیگر منتقل و در شرایط سخت قرار گرفته است. او در مردادماه ۱۴۰۱، پس از انتقال از سالنی به سالن دیگر، در ۵۸ سالگی در معرض شکنجه سفید به دلیل محرومیت از تخت، دارو و وسایل مورد نیاز قرار گرفت.
کانون حقوق بشر ایران، ۷ اسفندماه ۱۴۰۱،
