تا زمانی که ساکت بنشینیم و ترس از دست دادن نداشتەهای با ارزش و داشتەهای کم ارزشمان را در خیال بپرورانیم؛ ظالمان جان جوانانمان را می گیرند تنها برای آنکه خواستار آزادیهای ابتدایی و انسانی خود هستند.
دیروز ژینا و صدها جوان بی گناه، امروز آرمیتا و آرمیتاها، رضا و رضاها و این تنها به دلیل سکوت ما و جامعه جهانی است نسبت به جنایات حاکمیت توتالیتر ایران.
این یک واقعیت تلخ است که سازمان ملل به معنای راستین خود، سازمان ملل یعنی مختص ملتهای دنیای ما نیست بلکه سازمان دولتها است و حاکمیت حکومت های تمامیت خواە و توتالیتر از جمله ایران را نیز به رسمیت می شناسد و بر اساس پروتکل های دیپلماتیک خود، چشمان حقوق بشری خود را بر اعمال این حاکمان می بندند.
آیا این واقعیت ناخوشایند بدان معناست که تسلیم شویم و واقعیت تلخ موجود را بپذیریم؟ نه، راەهای بسیاری را می توان در قوانین و کنوانسیون های سازمان ملل و سازمان جهانی حقوق بشر یافت که با کمک و استفاده از آنها امکان جلوگیری و یا کم کردن ستم حاکمان ظالم را می دهد، اما این مقدور نیست مگر با کار و تلاش سخت، همدلی، همصدایی و همکاری تمام فعالان و شهروندان تحت ستم.
امروز روژهەلات کوردستان در حاکمیت رژیم توتالیتر ایران است، تمام ملت های تحت ستم و به ویژه ملت کورد، از بدو شکل گیری رژیم تا کنون دچار انواع ژینوسایدهای زبانی، دینی، فرهنگی، آیینی، جنسیتی، هویتی، ملی و حتی فیزیکی در قالب قتل آشکار حکومتی می باشد .
چند روز بعد از سالیاد ژینا که آغازگر انقلاب “ژن، ژیان، ئازادی” بود دختر ۱۶ سالەی کورد کوهدشتی آرمیتا گراوند به دلیل واهی رعایت نکردن حجاب اجباری در متروی تهران مورد حمله عوامل سرکوب رژیم قرار گرفت و دچار ضربه مغزی شد و متاسفانه با تایید پزشکان؛ او دچار مرگ مغزی شده است و حاکمان از ترس شعله ور شدن اتش زیر خاکستر خشم ونفرت ملت نسبت به هیات حاکمه و شعله ور شدن مجدد آتش انقلاب، سعی در بایکوت خبرهای مربوط به او دارند.
رضا رسایی از جوانان باورمند به آیین یاری و از زندانیان انقلاب زن، زندگی، آزادی در بی خبری رسانه ای و در دادگاهی ناعادلانه بە اعدام محکوم و روزهای زندگی این جوان اهل صحنه کرماشان به شمارش معکوس افتاده است.
ما امضا کنندگان این متن که همگی از فعالان مناطق جنوبی روژهەلات کوردستان می باشیم از تمام کوردستان، سازمان های حقوق بشری، سازمانهای مدنی، احزاب سیاسی و رسانه های کوردی می خواهیم یک صدا حامی جوانان خود باشند. همانگونه که ژینا دختر کوردستان بود آرمیتا نیز دختر کوردستان است.
شاید نیاز به گفتن این واقعیت نباشد که خانواده های قربانیان در ایران تحت فشار شدید امنیتی، روحی و روانی از طرف حاکمیت ایران بوده و می باشند تا جنایات وحشتناکشان آشکار نشود و در این مقطع زمانی خاص، تلاش رژیم بر آن است که خانواده ی گراوند با مردم و فعالین آزادیخواه همگام و همصدا نشوند، اما این بدان معنا نیست که ما بی صدا بنشینیم و مرگ فرزندانمان را نظارەگر باشیم. ما باید صدای حق خواهی و حق طلبی فرزندان خود باشیم.
در پایان از تمام وکلا، حقوقدانان، سازمان های حقوق بشری، انجمن های مدنی، سازمان های سیاسی، رسانه ها و تمامی آزادزنان و آزادمردان ایرانی خارج از کشور می خواهیم با راهنمایی و اقدامات موثر یاری دهندە جوانان گرفتار رژیم توتالیتر ایران باشند و اجازە ندهند خون عزیزانمان ریخته و پایمال شود.
با همصدایی و همکاری و ارائه ی راهکارهای عملی، باید جلوی جنایات آشکار رژیم ایران را گرفت و این یک وظیفه ی انسانی است در راه انقلاب زن، زندگی، آزادی تا روز پیرووزی.
#armitagaravand
#rezarasaei
۱-فرزانه اردشیری
۲-شهلا کاکایی
۳-آتوسا مرادی
۴-آنیسا جعفری
۵-فرحناز فتحی
۶-پروا دهلقی
۷-اقبال صفری
۸-علی اشرف مرادی
۹-وحید کمالی
۱۰-د. آوات ساروج
۱۱-د. بابان الیاسی
۱۲-شورش شهباز
۱۳-کاوه خسروی
۱۴-چیا بوری
۱۵-آلان حمیدی
۱۶-سهراب کریمی
۱۷-سید مهرداد مشعشعی
۱۸-شهریار طهماسبی
۱۹-فاضل ولیان
۲۰-ژیار جهانفرد
۲۱-ساسان عادلی
۲۲-کیومرث فتحی
۲۳-سعد الله جهانگیری
۲۴-فرشاد گردکانه
۲۵-فریدون کرمی
۲۶-ریبوار رحیمی
۲۷-سامرند سرزلی الیاسی
٢٨-کیارش شهسواری
29- طاهره خرمی
30- محمدرضا اسکندری
کردانه 1402/07/27
