سپیده قلیان، زندانی سیاسی محبوس در زندان اوین تهران، در نامه‌ای که متن آن به دست هه‌نگاو رسیده، به وضعیت خود در حبس در تبعید پرداخته و نوشته است که “جان و نان خانواده‌ام در خطر است.”
بر اساس گزارش رسیده به سازمان حقوق بشری هه‌نگاو، سپیده قلیان، زندانی سیاسی که دوره حبس یک سال و سه ماهه خود را در زندان اوین سپری می‌کند، نامه‌ای را پیرامون وضعیت خود نوشته که متن آن توسط هه‌نگاو منتشر می‌شود. وی در نامه خود ضمن اشاره به اینکه خانواده‌اش هر هفته مسیر طولانی دزفول تا تهران را طی می‌کنند، نوشته است: “پنج سال است که به دستور وزارت اطلاعات به نفی بلد محکوم شده‌ام.”
سپیده قلیان در ادامه نامه‌اش اظهار داشت: “هر بار با ادامه‌ی روند تبعید به من محرز شده است که حرف نماینده سازمان زندان‌ها در زندان بوشهر درست بود: جنازه‌ت به خوزستان بازخواهد گشت.”
این زندانی سیاسی، شهریور ماه ١٤٠٢، توسط شعبه ۱۲۰۷ دادگاه کیفری مجتمع قضایی کچویی تهران به ریاست قاضی شمس‌الدین جلیلی پیران به اتهامات “کشف حجاب و اصرار بر ارتکاب جرم در جلسات دادگاه” به یک سال و سه ماه حبس تعزیری با احتساب ایام قبلی بازداشت محکوم شد. این پرونده با شکایت آمنه سادات ذبیح‌پور، خبرنگار حکومتی علیه سپیده قلیان گشوده شد.
قابل ذکر است که سپیده قلیان اردیبهشت ماه سال جاری نیز توسط شعبه ۲۶ دادگاه انقلاب تهران از بابت “توهین به رهبری” به دو سال حبس تعزیری محکوم شده بود که این حکم بعدها توسط شيبه ۳۶ دادگاه انقلاب تهران عیناً تایید شد.
سپیده قلیان، روز چهارشنبه ٢٤ اسفند ماه ١٤٠٢، در حالی که به تازگی آزاد شده بود، بار دیگر در مسیر تهران به زادگاهش دزفول توسط نیروهای حکومتی بازداشت و به زندان اوین منتقل شد. او پیشتر نیز طی سال‌های ١٣٩٧ و ١٤٠٠ نیز، توسط نیروهای حکومتی بازداشت شده و به حبس محکوم شده است.
متن کامل نامه سپیده قلیان که برای اولین بار توسط هه‌نگاو منتشر می‌شود به شرح زیر است؛
با دستور وزارت اطلاعات جمهوری اسلامی، محکوم به نفی بلد هستم.
سالهاست که در تبعید به سر می‌برم. طی این سال‌ها برای رفع این حکم دست به هر کاری زده‌ام؛ نامه نگاری، مذاکره، مناقشه، تحصن، اعتصاب. گفته‌ام جان و نان خانواده‌ام در خطر است، هر هفته طی کردن هزاران کیلومتر راه مصیبت است. اما هر بار با ادامه‌ی روند تبعید به من محرز شده است که حرف نماینده سازمان زندان‌ها در زندان بوشهر درست بود: جنازه‌ت به خوزستان بازخواهد گشت.
علی ایحال در این مصیبت‌کده که ملتمان مرگ را نفس می‌کشد صحبت از رنج نفی بلد برای من و خانواده‌ام شاید بی‌جهت باشد. نفی بلد من در برابر اینکه جمهوری اسلامی در روز روشن می‌تواند کودک ۱۶ ساله را سلاخی کند هیچ است. اما این نامه را ثبت کردم که بگویم اگر این کیلومترها روزی قاتل خانواده‌ام شد، یادمان باشد که به غیر از مذاکره و مناقشه با نامسئولین نامحترم جمهوری اسلامی و تحصن، اعتصاب و نامه‌نگاری با آنها، به مردم نیز گفته‌ام: من سپیده قلیان پنج سال است که به دستور وزارت اطلاعات به نفی بلد محکوم شده‌ام!
سپیده قلیان
آذر ۱۴۰۲ زندان اوین
هه‌نگاو؛ جمعه ۲۴ آذر ۱۴۰۲
