پخشان عزیزی، زندانی سیاسی کُرد، روزنامه‌نگار و فارغ‌التحصیل مددکار اجتماعی پس از نزدیک به یکسال بازداشت، توسط دادگاه انقلاب تهران به اتهام «بغی» به اعدام محکوم شد و همزمان سه عضو خانواده او به حبس محکوم شدند.
این حکم توسط شعبه ۲۶ دادگاه انقلاب تهران به ریاست قاضی «ایمان افشاری» به اتهام «بغی» از طریق «عضویت در یکی از احزاب کُرد اپوزیسيون حکومت ایران» صادر شده است.
حکم خانم عزیزی درحالی صادر شده که این زندانی سیاسی طی ۸ ماه بازداشت و بازجویی از حق دسترسی به وکیل و ملاقات با خانواده محروم بوده است.
دادگاه این روزنامه‌نگار کُرد در خرداد ماه ۱۴۰۳ برگزار شده و این حکم روز سه‌شنبه دوم مردادماه به وکیل او ابلاغ شده است.
همزمان سه عضو خانواده او به حبس محکوم شده‌اند که تاکنون جزئیات آنها مشخص نیست.
۳۱ تیر ۱۴۰۳، پخشان عزیزی، طی نامه‌ای سرگشاده از زندان اوین تحت عنوان «کتمان حقیقیت و آلترناتیو آن»، ضمن اشاره به رنج «زن بودن» و «کورد بودن» در سیستم جمهوری اسلامی، به شکنجه‌های خود در سلول انفرادی و نگهداری‌‌اش در شرایط غیرانسانی خود اشاره می‌کند.
آذرماه ١٤٠٢، پخشان عزیزی پس از چهار ماه بازجویی از بند ٢٠٩ زندان اوین به بند زنان این زندان منتقل شد.
این فارغ‌التحصیل مددکاری اجتماعی در تاریخ ١٣ مرداد ١٤٠٢ در تهران توسط نیروهای امنیتی بازداشت و به بند ۲۰۹ زندان اوین منتقل شده بود.
همچنین خانم عزیزی در تاریخ ٢٥ آبان ١٣٨٨ در تجمع اعتراضی دانشجویان کُرد دانشگاه تهران علیه اعدام‌های سياسی در کردستان، توسط نیروهای امنیتی بازداشت و پس از چهار ماه بازداشت موقت با تودیع قرار وثیقه آزاد شده بود.
این فعال زن کُرد پس از مدتی از ایران خارج شده بود و طی سال‌های اخیر در اقلیم کردستان عراق اقامت داشت.
کُردپا 3 مرداد 1403
