“گیسو” پردازشی هفتگی به مسائل زنان در آژانس کُردپا

گیسو: هفته‌ اول اردیبهشت‌ماه سال ١٣٩٢
آژانس کُردپا: به منظور پوشش هرچه مطلوب‌تر اخبار مرتبط با حوزه‌ی زنان، آژانس خبررسانی کُردپا به صورت هفتگی گزارشی خبری تحت عنوان “گیسو” را منتشر می‌کند.

هدف اصلی از انتشار این گزارش ویژه‌ی زنان، فوکوس دقیق‌تر بر تمامی موارد نقض حقوق زنان و همچنین تمامی فعالیت‌هایی که از سوی خود زنان و یا دیگر سازمان‌های مرتبط با آنان صورت می‌گیرد.

به دلیل گستردگی و پر اهمیت بودن این موضوع و همچنین عدم امکان در پوشش این مهم، گیسو به صورت مشخص به مسائل مناطق کُردنشین ایران می‌پردازد، اما این بدان معنا نیست تا دیگر مناطق غیر کُردنشین ایران مورد توجه واقع نگردد و آژانس کُردپا در تلاش است تا در گزارش گیسو به مسائل آنها نیز بپردازد.

گیسو علاوه بر تنظیم گزارش هفتگی، جهت مستندسازی آن و انعکاس نظرات فعالان حوزه‌ی زنان، گفتگوهایی را با آنها انجام و منتشر می‌کند.

در گزارش این هفته‌، ممانعت از دادن مرخصی درمانی بە زینب جلالیان، رویدادهای مریوان و مصاحبە با شهلا دباغی، وضعیت نگران کنندە‌ی بند زنان زندان‌های زاهدان و سمنان، ممانعت از دادن مرخصی درمانی بە نسرین ستودە و احضار سمیرا جمشیدی را تشریح می‌نماییم.

کُردستان

ممانعت از مرخصی درمانی زینب جلالیان

زینب جلالیان زندانی سیاسی کُرد، در آذرماه سال ۱۳۸۸ به اتهام محاربه و همکاری با احزاب اپوزسیون کُرد به اعدام محکوم شد
بر پایە‌ی اخبار منتشر شدە، مسئولین زندان دیزل‌آباد کرمانشاه از اجازه مرخصی درمانی زندانی کُرد، زینب جلالیان امتناع می‌کنند.

زینب جلالیان کە بیش از یک ماه است از نارحتی چشم رنج می‌برد از سوی مسئولین زندان از هرگونە خدمات درمانی محروم شدەاست. آنها همچنین مانع از اعزام این زندانی سیاسی کُرد بە خارج از زندان جهت معالجە شدەاند.

پیگری‌های خانوادە جلالیان جهت اخذ مرخصی درمانی برای وی، بە بهانە بودن پزشک متخصص در زندان نتیجەای نداشتە است.

زینب جلالیان زندانی سیاسی کُرد، در آذرماه سال ۱۳۸۸ به اتهام محاربه و همکاری با احزاب اپوزسیون کُرد به اعدام محکوم شد.
این حکم، در دیوان عالی کشور به حبس ابد تقلیل یافت.

رویدادهای مریوان از نگاه یکی از فعالین حوزە‌ی زنان

شهلا دباغی، فعال حقوق زنان
طی چند روز گذشتە و بعد از گرداندن یک متهم با لباس زنانە در سطح شهر مریوان، جامعە کُردستان شاهد رویدهایی بود کە در نوع خود کم‌نظیر و می‌توان گفت بی‌نظیر بود.

در گزارش این هفتە گیسو، دربارە‌ی پیامدها و اتفاقات مرتبط با رویداد مریوان، نظر “شهلا دباغی” از فعالین حوزە‌ی زنان را جویا شدەایم کە متن کامل این گفتگو در پی می‌آید.

شهلا دباغی: جنبش زنان دارای این ویژگی است که با هزینه‌کردن نیرویی کم و اختصاص دادن کمترین زمان ممکن و توانایی، می‌تواند همه‌ی افراد با نقطه‌نظرات و دیدگاه‌های مختلف را خارج از ” مسئله‌ی برابری جنسیتی” گرد هم آورد و دستاوردهای فراوانی را به دنبال داشته باشد.

زنان با نگاهی عمیق به زندگی و در نتیجه‌ی یک آزمون هزار ساله” زیردست بودن و تلاش برای بقاء” می‌توانند سرچشمه و منبع مناسبی جهت آموزش و پرورش به شیوه‌ای اخلاقی باشند. آخرین رویداد از جنبش زنان و به عبارتی رویداد مریوان این مسائل را به خوبی مشخص می‌سازد. زمانی که از اخلاق صحبت می‌شود منظور اخلاق سنتی و کلیشه‌ای نیست بلکه منظور در نظر گرفتن و توجه به حقوق انسانی، آزادی فرد، دوری از خشونت و تلاش جهت نگاهی جنسی و انسانی برای حل مسئله‌ی زنان می‌باشد.

شاید بتوان گفت زمان آن فرا رسیده است، زمان “تغییر و تحول” تمامی تغییر و تحولات تاریخی در نتیجه‌ی فراهم شدن برخی زمینه‌ها و ویژگی‌ها شکل می‌گیرد و می‌توانند در جریان این تغییرات جامعه را متحول کنند یا برعکس، به عنوان مثال انقلاب مردم ایران در سال 1357 “1979” جامعه را به عقب رانده و دچار عقب‌ماندگی نمود.

گیسو: شجاعت و واکنش زنان مریوان پس از این رویداد، توانست بسیاری از مردان کُرد را برای اولین‌بار جهت نیل بە حقوق زنان با خود همسو سازد و زمینەهای جنبشی را پایە ریزی کرد کە بحق توانست خلا همسویی مبارزە برای دستیابی بە حقوق ملی و برابری حقوق زن و مرد را در جنبش ملی کُرد پر کردە و این دو مبارزە را بە هم پیوند دهد، نظر شما در این باره چیست؟

شهلا دباغی: پس از سال‌ها ظلم و ستم قانونی و سیاسی بر زنان، خشونت و تجاوز، خودکشی و خودسوزی و سکوت، قریب به اتفاق مردان، و اکنون برای نخستین بار مردان نسبت به مسائل جنسیتی به صورت آشکار وارد میدان عمل شده‌اند. برای اولین بار می‌بینیم که ساختار مردسالاری از سوی خود مردها به لرزش افتاده و از مردهای روشنفکر گرفته تا افراد معمولی و زحمتکش به میدان آمده‌اند و صدای اعتراض خویش را نسبت به توهین و تحقیر به حقوق زنان ابراز کردند.

اکنون جنبش زنان پس از ده‌ها سال تنهایی، به برخی از دستاوردها و نتایج مبارزه‌ی خود نزدیک شده است. فمینیسم کُردی می‌تواند و باید ناسیونالیزم کُردی را تحت نفوذ خود در آورد و جنبش زنان باید از نیروی داخلی برای از بین بردن ظلم و ستمی که به ملت کُرد “چه زن و چه مرد” روا داشته شده است استفاده کند تا در نتیجه بتواند گام‌های فعال‌تر و مستحکم‌تری را برای سُست‌کردن فرهنگ مرد‌سالاری و آزادی خود از هنجارهای آن بر دارند.

تلاش اصلی این جنبش باید این باشد که از اهداف اصلی خود یعنی” مسئله‌ی برابری” دور نگردد. مشخص است همه‌ی مردان کُرد برای نخستین بار در برابر سیستم مردسالاری واکنش و موضعی قاطعانه در پیش گرفتند و تمام افراد و نیروهای وابسته به جریان‌های کُردی حق دارند که در این مبارزه شرکت کنند و جنش زنان متعلق به هیچ جریان یا گروهی نمی‌باشد، اما مسئله‌ی کلی و اصلی این است که برخی از جریان‌ها و افراد نباید از جنبش زنان به عنوان یک ابزار استفاده کنند، بلکه اهداف این نوع از همکاری‌ها باید برای دستیابی برای برابری جنسیتی باشد و هیچ کسی، نه زن، نه مرد و هیچ کدام از احزاب حق ندارند جریان این جنبش را برای رسیدن به اهداف و مقاصد خود منحرف نمایند. اگر نتیجه‌ی این جنبش ” مردانگی و قدرت احزاب و مردها یا تک فردی” باشد برای اینکه از مسیر و هدف خود دور نگردد، باید فعالان و سازمان‌ها در مورد نتیجه‌ی آن که همانا فعالیت برای “برابری” است تجدیدنظر نمایند.

دباغی در بخش دیگری از سخنان خود، جنبش زنان را جنبشی عدالت محور قلمداد کردە و از کم‌کاری و بی توجهی احزاب و جریانات کُردستانی نسبت بە این جنبش می‌گوید.

شهلا دباغی : حوادث مریوان و رویدادهای پس از آن، حاکی از ادامه‌ و استمرار جنبش زنان است، جنبش به این معنا که حرکت و فعالیت زنان و مردان هدفمند می‌باشد، این استمرار به صورت‌های گوناگون مشغول سازماندهی است به طوری که هر روز تعداد بیشتری از مردم به آن می‌پیوندند.

جنبش زنان جنبشی عادلانه است به این معنی که حتی در اتفاقات و فجایع نیز از خشونت و سرکوب به‌دور مانده است. جنبش زنان نباید هیچ گاه حقوق افراد و گروه‌های دیگر، حتی حقوق “متهم” را از یاد ببرد و مجازات باید برای اصلاح باشد نه تخریب شخصیت انسان، وظیفه‌ی همه‌ شکستن تابوها و هنجارهایی که حاکمیت خواستار استفاده از آن‌ها است.

تلاش جنبش زنان و از جمله رویداد تاریخی مریوان، مانند همیشه به صورت “خودجوش” از جانب زنان آغاز شده و در بیشتر اوقات خود آنها خود را پرورش داده‌اند و خودکفا بوده‌اند و نیروهای سیاسی و احزاب آن طور که باید و شاید هیچ فعالیتی را آن زمینه انجام نداده‌اند، به عنوان مثال می‌بینیم تاکنون در رهبری احزاب کُردی تنها یک فرد حاضر شده است که خود را از هنجارهای حزبی، سیاسی و ساختار مردسالاری خارج کند. اگرچه این حرکت به دلیل واقعیت ذاتی خود در حال پیشرفت است و باید اعتراف کنیم که احزاب ما متأسفانه از کاروان همچنان عقب است.

ایران/زنان

شرایط غیر قابل تحمل زندان‌های زاهدان و سمنان برای زنان

بر پایە‌ی اخبار منتشر شدە، شرایط ویژە و ‌غیرە انسانی بند زنان زندان سمنان و زندان مرکزی زاهدان، تحمل ادامە حبس زندانیان زن این زندان‌ها را غیرقابل تحمل کردە است.

ارگان خبری مجموعە فعالان حقوق بشر در ایران، وضعیت غذایی بند زنان زندان سمنان را بسیار نامناسب توصیف کردە و از مشاهده خوردە شیشە در غذای آنها خبر دادە است.

این امر سبب شدە است کە بسیاری از زندانیان از خوردن غذای زندان امتناع کنند و با توجە بە اینکە زنان این زندان از خرید مستقیم خوراک محروم هستند، بسیاری از زنان شب‌ها را گرسنە می‌خوابند.

قابل ذکر است کە در این زندان تفکیک جرائم صورت نگرفته و زندانیان بهایی در کنار زندانیان معتاد، دزد، قاتل و اتباع خارجی نگهداری می‌شوند.

در این رابطه سه زندانی بهایی همراه با اطفال شیرخواره در زندان در شرایط نامطلوبی بە سر می‌برند.

از دیگر سو و بنا بە گزارش “فعالین حقوق بشر و دمکراسی در ایران” روز پنجشنبە ٢٩ فروردین‌ماه، زندانیان زن زندان مرکزی زاهدان در اعتراض بە شرایط غیر انسانی و قطع کامل جیرە نان کە عملا آنها را با گرسنگی روبرو کردە است دست بە اعتراضات گستردەای زدەاند.

این اعتراضات با واکنش و برخورد شدید نیروهای امنیتی و گارد ویژە داخل زندان روبرو شدە است.

بعد از این اعتراضات نزدیک بە ٢٠ زن معترض بە سلول‌های انفرادی بند قرنطینە منتقل شدەاند.

ممنوعیت نسرین ستودە از مرخصی درمانی و احضار سمیرا جمشیدی

نسرین ستوده و سمیرا رشیدی
مامورین زندان اوین، از دادن مرخصی درمانی بە نسرین ستودە کە پس از اعتصاب غدای ٤٩ روزە دچار تاری چشم و افت ینایی شدە است امتناع می‌کنند.
رضا خندان همسر نسرین ستودە بە دویچولە گفتە است: “ما از پزشک متخصص چشم وقت گرفتیم. چند بار هم نامه دادیم و موافقت کلی هم شد ولی در عمل پروسه‌ای به‌وجود آمد که مراجعه به پزشک انجام نشد، دوباره وقت گرفتیم ولی تا این لحظه هنوز اعزام نشده است”.

نسرین ستودە وکیل دادگستری و فعال زنان،در شهریور‌ماه سال ٨٩، از سوی شعبە ٥٤ دادگاه تجدید نظر استان تهران، بە اتهام “فعالیت تبلیغی علیهە نظام” بە ٦ سال حبس تعزیری و ١٠ سال محرومیت از حرفە وکالت محکوم شد.

وی از شهریور ١٣٨٩ در زندان بە سر می‌برد و هم‌اکنون ٢ سال و نیم از محکومیت ٦ سالە خود را طی کردەا ست.

از دیگر سو و طی هفتە‌ی گذشتە، مامورین ادارە اطلاعات طی تماسی تلفنی، سمیرا جمشیدی همسر پیمان عارف را تهدید و برای بازجویی احضار کردەاند.
پیمان عارف کە از روزنامەنگاران و فعالین سابق دانشجویی می‌باشد، شامگاه دوشنبە ٢ اردیبهشت‌ماه از از سوی مامورین وزارت اطلاعات بازداشت شد.

مامورین ادارە اطلاعات ضمن تفتیش کامل منزل و تهدید همسر وی، وسایل شخصی این روزنامەنگار را از قبیل لب تاپ و… با خود بردەاند.

منابع:
آژانس خبررسانی کُردپا
خبرگزاری حقوق بشر ایران _ هرانا
وب‌سایت ایران خبر
سایت دویچولە

این گزارش در بخش کُردی آژانس خبررسانی کُردپا عینا و تحت عنوان “به‌رموور” منتشر می‌گردد.

“به‌رموور” از زینت‌آلات و نوعی گردن‌آویز زنانه می‌باشد.