محمد نظری، زندانی سیاسی اهل شاهین‌دژ می باشد کە که روز نهم خردادماه ٧٣ بە اتهام هواداری از حزب دمکرات کردستان ایران از سوی مأموران امنیتی سپاه ابوذر شهر بوکان بازداشت و از آن زمان تاکنون از حق هرگونه مرخصی قانونی محروم بودە است.
متن کامل نامە کە نسخەای از آن برای هەنگاو ارسال شدە است در پی می آید؛
به سازمان‌های بین المللی مدافع حقوق بشر
بعد از چند بار درخواست اعاده دادرسی، دیوان عالی کشور با درخواست اینجانب مخالفت نمود و علت آن را اینچنین اعلام کرده است: “با توجه به اینکه محمد نظری طبق ماده ۱۸۶ قانون مجازات اسلامی مفسد فی الارض و محارب شناخته و محکوم شده است، لذا قانون جدید شامل حال وی نمی‌شود.”
با این که دادگاه مهاباد با عفو و آزادی من موافقت کرده است اما کمیسیون عفو و بخشودگی قوه قضاییه با آن مخالفت کرده و دلیل آن را فاقد صلاحیت بودن اینجانب اعلام نموده است. مسئولین بهداری زندان از اعزام من به بیمارستانی خارج از زندان ممانعت به عمل می‌آورند با وجود اینکه من از ناحیه گردن دچار دیسک هستم و درد زیادی را متحمل می‌شوم. اما مسئولین زندان تاکنون هیچ اقدامی نکرده‌اند.
این چند مورد از د‌ه‌ها مواردی است که متاسفانه مسئولین با توسل به قوانین خود من را از آنها محروم کرده‌اند. ولی مساله‌ای که باید به آن توجه کرد این است چرا بعد از گذشت ۲۵ سال مسئولین همچنان مانع آزادی من می‌شوند، در حالی که اینجانب در زمان دستگیری نه مسلح بوده‌ام و نه درگیری مسلحانه‌ای داشته‌ام.
کسانی که خانواده مرا می‌شناسند علت این همه سختگیری را شیعه مذهب و جز خانواده شهید بودن من می‌دانند. چه از دید حکومت مداران اگر شخصی شیعه مذهب از یک حزب سنی مذهب و کُرد زبان حمایت و هواداری بکند مرتکب گناهی نابخشودنی گشته که موجب مجازات سنگینی می‌شود.
این مساله لکه ننگی بر پیشانی مدعیان اسلام ناب محمدی و حکومت عدل علی و بر خلاف تمام شعارها مبنی بر برادر بودن شیعه و سنی است. حکومت مداران برخلاف تمام آموزه‌های دینی بر روی ارزش‌‌های انسانی پا نهاده و مخالفین خود را به نام خداوند و قرآن مجازت می‌کنند.
حال از تمام وجدان‌های بیدار و سازمان‌های حقوق بشری درخواست می‌کنیم تا به فریاد زندانیانی مثل من برسند، زندانیانی که تنها اتهامشان دفاع از حق تعیین سرنوشت و تلاش برای زندگی مسالمت آمیز در کنار تمام ملت هاست. هه نگاو ۳۰ مرداد
