کولبری یکی از شغل های کاذب است که در پی وخیم تر شدن وضعیت اقتصادی در ایران خصوصا در مناطق مرزی غرب کشور هر روز بیشتر از قبل مشاهده می شود. در پی شرایط کنونی کشور و فراگیر شدن فقر و عدم وجود برنامه های درست و بلند مدت برای ایجاد شغل از سوی نهادهای مسئول، طبق گفته نماینده استان کردستان در شورای عالی استان‌ها، هر روز به زنان کولبر نیز افزوده می شود. زنانی که معمولا هیچ حمایت اجتماعی برای آنها وجود ندارد و برای تامین هزینه های خود و خانواده چاره ای جز روی آوردن به کولبری ندارند. طبق گزارشهای رسمی دولتی نرخ بیکاری استانهای آذربایجان غربی، کردستان و کرمانشاه از میانگین کل کشور به صورت معناداری بالاتر است و این نشانه ای بر عدم توسعه یافتگی این نواحی دارد. کولبری نه تنها می تواند خطرات جسمی و جانی زیادی برای کولبران خصوصا کولبران زن داشته باشد، بلکه می تواند خانواده ها و فرزندان آنان را از نظر روحی روانی به شدت دچار آسیب کند. هیوا زنی که به کولبری مشغول است، در مورد پدرش که کولبر بوده است، می گوید: “هر بار که پدرم برای کول برداشتن می‌رفت تا صبح نمی‌خوابیدم و منتظر برگشتش بودم…۷ سال پیش به کوهستان رفت و دیگر بازنگشت”. نگار دختر یکی از زنان کولبر نیز در خصوص ابعاد روانی کولبری در کودکی خود می گوید: “آن زمان‌ها خیلی کوچک بودیم و ترسی را که از نبود مادر داشتم همیشه به یاد دارم؛ حتی تا زمانی هم که مدرسه رفتم روزهایی که مادر به کوه می‌رفت، دلشوره برنگشتنش با من بود”. کولبرهای زن معمولا لباس مردانه می پوشند و خود به همراه دیگر زنان یا به همراه مردان خانواده راهی کوهستان می شوند، که به آن طرف مرز برسند، آنها اجناسی را با خود می برند و ممکن اجناسی را نیز از آن طرف بیاورند. در گزارش پیش رو روایتی از زندگی و سختی های آنان ارایه شده است. عصر ایران 2بهمن
