«محمد ریاضت» یکی از زندانیانی است که به دلیل شیوع کرونا، مشمول عفو شده و پس از ۱۶ ماه زندان، به خانه برگشته است. او که از کارمندان سازمان حمل و نقل و اتوبوس‌رانی کرج بوده، از هواداران نظام پادشاهی است و به خاطر فعالیت در فضای مجازی بازداشت و به دو سال حبس تعزیری محکوم شده است. «ایران‌وایر» با او که ۱۶ ماه را در زندان مرکزی کرج گذرانده، درباره وضعیت این زندان و آن‌چه از زمان بازداشت تا امروز بر او گذشته، گفت‌وگو کرده است.
***
«کرونا که شیوع پیدا کرد، اول ورود زندانی جدید را کم کردند. ولی وقتی دیدند جواب نمی‌دهد، مجبور شدند عفو بدهند که شامل حکم من هم شد. من در مدت زندان به خاطر کارتن خوابی به عارضه کمر درد دچار شده‌ام.»
این روایت محمد ریاضت، یکی از رانندگان شرکت واحد اتوبوس‌رانی کرج است. او در تاریخ ۱۰ مرداد ۱۳۹۷ بازداشت و پنجم فروردین ۱۳۹۹، پس از گذشت حدود ۱۶ ماه از مدت حبس، به علت شیوع کرونا آزاد شد.
ریاضت از طرف‌داران حکومت پاشادهی است و خودش را هوادار «رضا پهلوی» معرفی می‌کند. با این حال، با هیچ کدام از گروههای طرف‌دار همکاری نداشته و به خاطر فعالیت در فضای مجازی بازداشت شده است. او که دوران محکومیتش را در زندان مرکزی کرج گذرانده است، مشکلات زندانیان این زندان را «جمعیت زیاد زندانی»، «نداشتن آب گرم»، «کمبود تخت»، «نداشتن زمان تلفن کافی» و «کارتن‌خوابی» یا «کف‌خوابی»، عنوان می‌کند و می‌گوید: «در این مدل کف‌خوابی در زندان، بار و بندیلت باید همیشه روی دوشت باشد. بیشتر از نصف ظرفیت ندامتگاه مرکزی کرج کف‌خواب هستند.»
او در محل کارش، یعنی سازمان حمل‌ونقل شهرداری کرج بازداشت شده است: «۹ نفر از ماموران وزارت اطلاعات با سه تا ماشین آمدند به محل کارم در سازمان حمل و نقل شهرداری کرج. انگار می‌خواستند بن‌لادن را بگیرند! من و همکارانم به شدت ترسیده بودیم. وقتی مرا در محل کار بازداشت می‌کردند، جلوی چشمان هراسان همکارانم چشم‌بند و دست‌بند زدند، بعد سوارم کردند.»
به گفته او، ماموران در طول مسیر مدام با آوردن نام شیشه نوشابه، وی را تهدید به تجاوز می‌کرده و کتک می‌زدند: «همکارانم تعجب کرده بودند که چرا من را به این شکل بردند.حتی خانواده‌ام که برای پی‌گیری رفته بودند سازمان حمل و نقل، هیچ‌کس نمی‌دانسته است که مرا چه کسانی، برای چه اتهامی بازداشت کرده و اصلا برده‌اند.»
ریاضت که ۱۳ روز را تحت بازداشت در بند اطلاعات زندان گوهردشت (بند هشت) گذرانده بود، وضعیت این بازداشتگاه را اسف‌بار توصیف می‌کند: «در سلول انفرادی بودم که یک سلول شش هفت متری بود با یک کاسه توالت در گوشه آن و شیر آب و یک آفتابه. از دریچه در سلول هم به من آب و غذا می‌دادند. البته بهتر است اسم غذا روی آن نگذاریم. خیلی افتضاح بود. وقت و بی‌وقت هم مرا با چشم‌بند برای بازجویی می‌بردند. بازجویم را هم هیچ‌وقت ندیدم.»
او سپس به اتهام «فعالیت تبلیغی علیه نظام در فضای مجازی، به ویژه توییتر» به زندان محکوم شد: «محاکمه‌ام ۱۶ مهر ۱۳۹۷ در شعبه چهار دادگاه انقلاب کرج توسط قاضی مهدی زینالی و دو مستشارش انجام شد. مدت محکومیت من یک سال برای اتهام تبلیغ علیه نظام و دو سال هم برای توهین به رهبر و بنیان‌گذار جمهوری اسلامی بود ولی این دو ادغام و تبدیل به دو سال زندان تعزیری، یعنی اشد مجازات شدند.»
روند برگزاری دادگاه ریاضت شبیه اغلب دادگاه‌های زندانیان سیاسی و امنیتی بوده است. می‌گوید روز دادگاه ضخامت پرونده‌ای که مقابل قاضی دیده، او را شگفت‌زده کرده بود: «ماموران وزارت اطلاعات با چه صبر و حوصله‌ای یک به یک از نوشته‌هایم در فضای مجازی پرینت گرفته و برعلیه من ادله و مدرک جمع‌آوری کرده بودند تا به وسیله آن‌ها، مرا در دادگاه محکوم کنند. قاضی محترم رو به من، یکی از توییت‌هایم را خواند.»
ریاضت در این توییت نوشته بود: «بیایید خودمون با دست خودمون این حکومت را عوض کنیم. به خدا الان تابستونه و هوا گرم، با یک زیرانداز و ملحفه می‌شد رفت یه هفته تو خیابون نشست و اعتصاب کرد و مسالمت‌آمیز اعتراض به راه انداخت. من گاز پیک‌نیک میارم، تو تخمه بیار. یکی هم تخته نرد و شطرنج‌شو بیاره. این‌جوری به جون خودم صبح روزهفتم آخوندا رفتن.»
او می‌گوید: «قاضی بعد از خواندن توییت من، با غضب نگاهم کرد و گفت نه پسرجان! خیال باطل نکن. کل کرج هم بریزند تو خیابون برای اعتراض، ما جمعش می‌کنیم.»
او روز ۱۹ آذر ۱۳۹۷ برای تحمل حبس راهی ندامتگاه مرکزی کرج، جنب زندان «قزل‌حصار» میشود.
ریاضت در طول ۱۶ ماه بازداشت، مدتی را هم در بند «قاتلان» این زندان گذرانده است: «در زندان، اول مرا بردند به بند نگه‌داری قاتلان؛ یعنی بند هفت. آن جا خیلی بد بود. حرف می‌زدی، ممکن بود سلاخی‌ات کنند. شیرمحمدی را در فشافویه دوتا از همین محکومان کشتند. بعد از پنج ماه نامه‌نگاری و اعتراض، مرا فرستادند به بند شش که بند جرایم مالی است. شرایط آن‌جا کمی بهتر بود. حداقل خبری از مواد و لواط و کتک کاری‌ها و چاقوکشی‌های وحشتناک نبود. بند هفت جای وحشتناکی است ولی در سالن شش هم من و عده زیادی از زندانیان مثل کارتن‌خواب‌ها زندگی می‌کردیم. روزها کف هواخوری بودیم و شب‌ها کف کریدور. ظرفیت تخت بندها ۲۸۰ نفر است ولی حداقل ۶۰۰ نفر زندانی آن‌جا بودند. در سالن هفت تقریبا ۶۰ درصد زندانیان حکم اعدام داشتند. چون اکثرا دارای جرایم قتل و تجاوز بودند. ولی در سالن شش یکی دو نفر مجرم اقتصادی بودند که حکم اعدام را به دلیل زمین‌خواری گرفته بودند.»
محمد ریاضت که در زندان به خاطر شرایط بد نگه‌داری، کف‌خوابی، نبود آب گرم برای استحمام، نداشتن زمان کافی تلفن و کیفیت بدغذا ۱۸ روز را در اعتصاب غذا بوده است، به «ایران‌وایر» می‌گوید: «۲۴ مهر ۱۳۹۸ که اعتصاب غذا کردم، مرا به انفرادی بردند. در انفرادی گفتم یا باید شرایط مرا در این‌جا درست کنید یا مرا بفرستید زندان گوهردشت که خلوت‌تر است تا حداقل تخت داشته باشم. من کمردرد شدید گرفته بودم. در سرما و گرما ما را درهواخوری نگه می‌داشتند. رییس زندان، ایرج فتاحی روز هجدهم اعتصابم آمد و گفت اعتصابت را بشکن، به تو در سالن ۶ تخت می‌دهم. ترجیح دادم قبول کنم و برگردم به بند. چون کلیه‌هایم خیلی اذیتم می‌کردند.»
محمد ریاضت حالا مشمول عفو گسترده رهبری شده است که پس از شیوع کرونا صادر شد: «به خاطر شیوع کرونا، به آن‌هایی که حکم زیر پنج سال زندان داشتند و یک سوم حبس‌شان را کشیده بودند، عفو دادند. البته این در صورت نداشتن شاکی خصوصی و رد مال احتمالی است.»
ریاضت هنوز نمیداند که می‌تواند به سرکارش در سازمان حمل و نقل اتوبوس‌رانی کرج برگردد یا نه: «آن‌جا نیروی پیمانی بودم. حکمی به من نداده‌اند. فعلا به خاطر کرونا، سازمان کلا بسته شده است. اما بعد از تعطیلات باید مراجعه کنم.» ایران وایر 22 فروردین
