علی و کیانا فرزندان نوجوان «نرگس محمدی»، فعال حقوق بشر زندانی، در پیامی ویدیویی از مردم خواسته‌اند صدای آن‌ها باشند تا آن‌ها بتوانند صدای مادرشان را بشنوند.
نرگس محمدی نزدیک به ۱۱ ماه است که اجازه تماس با فرزندانش را که در پاریس زندگی می‌کنند، نداشته است. نرگس سال ۱۳۷۸ با «تقی رحمانی»، نویسنده و فعال سیاسی، ازدواج کرد و سال ۱۳۸۶ علی و کیانا فرزندان دوقلوی آن‌ها به دنیا آمدند. بارها دستگیری و فشار نهادهای امنیتی بر تقی رحمانی باعث شد او سال ۱۳۹۰ ایران را به مقصد فرانسه ترک کند و علی و کیانا سال‌ها از پدر دور باشند. آن‌ها پس از بازداشت مادرشان در تابستان ۱۳۹۶ چاره‌ای جز سفر به پاریس و بودن در کنار پدرشان را نداشتند.
حالا یازده ماه است که حتی نتوانسته‌اند صدای مادرشان را از پای تلفن بشنوند. نرگس محمدی در این مدت بارها در زندان به مقامات قضایی نامه نوشت و از آن‌ها خواست تا امکان صحبت با فرزندانش را که حق قانونی او به عنوان یک زندانی است فراهم آورند، اما این اتفاق هنوز میسر نشده است. خانم محمدی در یکی از نامه‌های خود نوشته است: «ای کاش لااقل صدایتان را می‌شنیدم. بارها تقاضای تلفن داده‌ام اما با آن مخالفت شده است. می‌گویند چون من زندانی امنیتی هستم و پدرتان تقی رحمانی است اجازه تماس تلفنی ندارم.»
پس از انتشار ویدیوی علی و کیانا، کاربران توییتر با هشتگ صدای نرگس باش» خواستار تحقق این خواسته شده‌اند. این هشتگ طی چند ساعت هزاران بار مورد استفاده قرار گرفته و بازنشر شده است و در ایران تبدیل به ترند اول شبکه اجتماعی توییتر شده است.
عدم امکان تماس مادر زندانی با فرزند البته تنها مختص نرگس محمدی و فرزندانش نیست. مادران زندانی زیادی هستند که در مقاطعی قادر به ملاقات، حرف زدن با کودکان خود و یا حتی گرفتن مرخصی پس از سال‌ها زندان نشده‌اند. در واقع محدودیت امکان ارتباط مادر زندانی با کودکانش یکی از اهرم‌های آزار و اذیت و تحت فشار قرار دادن زن زندانی است تا علاوه بر محدودیت‌های دیگر، از حق شنیدن صدا یا صورت و لمس فرزندانش نیز محروم شود. ایران وایر 1مرداد
