پنج‌شنبه ۷ مرداد، زینب جلالیان پس از دو ماه موفق به تماس تلفنی با خانواده خود شد و گفته است که به اعتصاب غذای خود پایان داده و هم‌اکنون در یک سلول مخصوص تک نفره در زندان مرکزی کرمان به‌سر می‌برد.»
به گفته وی خانم جلالیان در این تماس تلفنی از حضور دو بازجویی امنیتی در کنار خود خبر داده و اعلام کرده که وی حق صحبت کردن به زبان کُردی را ندارد و از وی خواسته شده که به زبان فارسی صحبت کند.
دنیز جلالیان در ادامه افزود که زینب جلالیان در حالی که صدای وی به شدت گرفته بود و مرتبا سرفه می‌کرد، گفته است که بازجویان امنیتی دلیل این تبعید وی را ارسال اخبار زندان به نهادهای حقوق بشری و نوشتن نامه‌های سرگشاده اعلام کرده‌اند.
زینب جلالیان در تاریخ ۱۰ اردیبهشت امسال به صورت ناگهانی توسط ماموران امنیتی از زندان محل نگهداری خود در خوی خارج شد. پس از یک هفته مشخص شد که وی به زندان قرچک منتقل شده است. به گفته خانواده این زندانی سیاسی «ماموران او را به مدت دو روز با دستبند و پابند از زندان خوی به ارومیه و کرمانشاه و از آنجا به دادسرای اوین و در نهایت به زندان قرچک منتقل کردند و در این مدت حتی آب و غذای کافی هم به زینب نداده بودند.»
زینب جلالیان در مدت نگهداری در شرایط سخت زندان قرچک به کرونا مبتلا شد و در تاریخ ۳۱ خرداد با درخواست بازگشت به زندان خوی یا انتقال به زندان اوین و همچنین رسیدگی‌های لازم پزشکی دست به اعتصاب غذا زد، اما در ششمین روز از اعتصاب غذا در تاریخ ۵ تیر مجددا از بند قرنطینه زندان قرچک به مکانی نامعلوم منتقل شد.
شبکه حقوق بشر کردستان همچنین از طریق خانواده زینب جلالیان مطلع شده است که در مدت نگهداری این زندانی سیاسی در زندان قرچک، دو نفر که خود را «وکلای حقوق بشری» معرفی کرده‌اند با خانم جلالیان ملاقاتی داشته و از او خواسته‌اند تا برای بهبود وضعیت خود با نهادهای امنیتی همکاری کند. زینب جلالیان اما به خانواده خود گفته بود به دلیل عدم اعتماد به این افراد از ادامه گفت‌وگو با آنها و طرح خواسته‌هایش خودداری کرده است.
یک سایت امنیتی که به نام «دیده‌بان حقوق بشر کردستان ایران» فعالیت می‌کند و طی ماه‌های اخیر سلسله مطالبی سراسر کذب به قصد تخریب زینب جلالیان منتشر کرده است، در یکی از گزارش‌های اخیر خود نوشته که «وکلای» این سازمان موفق به دیدار با خانم جلالیان در زندان شده‌اند. شبکه حقوق بشر کردستان 9 مرداد
