سپاه پاسداران از یک سو و ارتش پاکستان از سوی دیگر با بستن مرز بین دوکشور به سوختبران اجازه تردد نمی دهند. این سوختبران ۹روز است که بدون آب و غذا در نقطه صفر مرزی شمسر و پروم گیرافتاده اند.
بسته شدن مرز و ممنوعیت تردد توسط سپاه پاسداران در شرایطی است که بسیاری از سوختبران در آنطرف مرز قرار داشتند.
وضعیت این سوختبران محروم بعد از گذشت ۹ روز بدون آب و غذا نگران کننده است.
یادآوری میکنیم در تاریخ ۴ اسفند ماه نیز بدنبال یک وضعیت مشابه ماموران سپاه پاسداران بجای باز کردن راه سوختبران در محل پاسگاه شمسر در نقطه صفر مردی به سمت سوختبران آتش گشودند و دهها سوختبر را کشته و زخمی کردند. و اکنون نیز نگرانی از تکرار این تراژدی وجود دارد.
در گزارشی آمده است: «سوختبران از اقشار تهیدست بلوچ در استان سیستان و بلوچستان، کرمان و هرمزگان هستند که بیکاری و تنگدستی شغل خطرناک و طاقت‌فرسای سوختبری را به آنان تحمیل کرده است. در میان سوختبران کودکان ۱۲ساله تا مردان ۷۰ساله، دانشجویان و فارغ‌التحصیلان دانشگاهی وجود دارند. آنها به‌طور مستمر در معرض خطراتی مانند تیراندازی مستقیم نیروهای امنیتی و انتظامی، تصادف و واژگون شدن خودرو بر اثر تعقیب و گریز، آتش گرفتن و سوختن سرنشینان خودرو قرار دارند. در میان سوختبران نوجوانانی وجود دارند که سرپرستی خانواده را به‌عهده دارند و برای امرار معاش خانواده‌ٔ خود ناچار شده اند این کار طاقت‌فرسا را به‌عنوان شغل انتخاب کنند. کاری بسیار خطرناک که سرانجام آن در اکثر موارد به مرگ ختم می‌شود.»
شایان ذکر است پس از کشتار سوختبران در روز ۴ اسفند۹۹، روبرت کولویل سخنگوی کمیساریای عالی حقوق بشر سازمان ملل متحد در ژنو با ابراز تأسف از کشتار سوختبران توسط سپاه پاسداران، این اقدام جمهوری اسلامی را محکوم کرد.
یک جوان سوختبر پیشتر در مورد شرایط خطرناک سوختبران به خبرنگار سایت جوانه هاگفته بود: « ما سوخت را داخل پلاستیک میریزیم. از همین پلاستیک های معمولی! ولی پرس شده هستند. پلاستیک های پرس شده را جای صندلی عقب می گذاریم و یکی هم در صندوق عقب. داخل صندوق عقب ۴۲۰ لیتر سوخت و جلو هم ۸۴۰ لیتر سوخت میگذاریم. مثل این میماند که روی نارنجک نشسته ایم. این ترس و دلهره همیشه هست، علاوه بر این ترس از حضور ماموران هم هست».
این جوان در ادامه گفت: «وقتی برای کار سوختبری میروم مادرم دل توی دلش نیست، بیدار میماند تا من برگردم. واقعا وقتی یک هفته اینها نمیگذارند ما کار کنیم از گرسنگی میمیریم. به بهانه های مختلف هم مرز را می‌بندند… به بهانه اربعین و … که سوختبرها نتوانند کار کنند».
شایان ذکر است بسیاری از این سوختبرهای محروم و زحمتکش در کمین ماموران سپاه می افتند و بدلیل جابجایی سوخت به محض اصابت اولین گلوله به خودرویشان، خودرو منفجر شده و آنها جانشان را از دست میدهند. بسیاری دیگر نیز بدلیل عبور از جاده های صعب العبور و خراب، دچار سانحه شده و باز خودرویشان آتش میگیرد و میسوزند. آنها اگر هم زنده بمانند روزانه در آتش فقر و نداری و مصیبتهای اجتماعی می سوزند و زندگی بسیار صعب و دشواری را تحمل میکنند.
مهم تر اینکه عامل ایجاد شغلهای کاذبی چون سوختبری و کولبری، کسی نیست جز حاکمیت و بطور مشخص سپاه پاسداران که با دزدی و غارت و گرفتن فرصتهای شغلی، مرد و جوانان را وادار به تن دادن به چنین شغلهای کاذبی می‌کند و نهایتا هم همین نیروهای وابسته به سپاه پاسداران آنها را به قتل می رسانند.
یک جوان سوختبر پیشتر در مورد شرایط خطرناک سوختبران به خبرنگار سایت جوانه هاگفته بود: « ما سوخت را داخل پلاستیک میریزیم. از همین پلاستیک های معمولی! ولی پرس شده هستند. پلاستیک های پرس شده را جای صندلی عقب می گذاریم و یکی هم در صندوق عقب. داخل صندوق عقب ۴۲۰ لیتر سوخت و جلو هم ۸۴۰ لیتر سوخت میگذاریم. مثل این میماند که روی نارنجک نشسته ایم. این ترس و دلهره همیشه هست، علاوه بر این ترس از حضور ماموران هم هست».
این جوان در ادامه گفت: «وقتی برای کار سوختبری میروم مادرم دل توی دلش نیست، بیدار میماند تا من برگردم. واقعا وقتی یک هفته اینها نمیگذارند ما کار کنیم از گرسنگی میمیریم. به بهانه های مختلف هم مرز را می‌بندند… به بهانه اربعین و … که سوختبرها نتوانند کار کنند». جوانه ها ۲۷ اسفند
