فرهاد شاکری پس از صدور مجدد حکم اعدام اعتصاب غذای طولانی کرده و جانش در خطر است
به گزارش کانون حقوق بشر ایران، روز یکشنبه ۳ دی ماه ۱۴۰۲، زندانی اهل سنت فرهاد شاکری در اعتراض به صدور حکم اعدام و با خواسته نقض این حکم، دست به یک اعتصاب غذای طولانی زده و هم اکنون در بهداری زندان وکیل آباد مشهد در شرایط وخیم جسمی به سر می برد.
به گفته یک منبع نزدیک به این زندانی عقیدتی – سیاسی اهل سنت، او از تاریخ ۱۰ مرداد ماه ۱۴۰۲، مدت چهار و نیم ماه است که در اعتصاب غذاست. خواسته او نقض حکم اعدامش است. او هم اکنون در بهداری زندان وکیل آباد مشهد، فقط با سرم زنده است. نیمی از بدن او فلج شده و هم اکنون در بهداری فقط با تزریق سرم غذایی زنده است. اما حاضر به شکستن اعتصاب غذا نیست. خانواده این زندانی اهل سنت به شدت نگران از دست دادن جان او هستند.
بر اساس گفته همین منبع، حکم اعدام فرهاد شاکری و چهار هم پرونده ای او عیسی عیدمحمدی، عبدالحکیم عظیم گرگیج، عبدالرحمن گرگیج و تاج محمد خرمالی برای بار دوم توسط شعبه ۴ دادگاه انقلاب مشهد صادر و به آنها ابلاغ شده است. پس از ابلاغ این حکم فرهاد شاکری اقدام به اعتصاب غذا کرد.
درباره پرونده فرهاد شاکری
فرهاد شاکری همراه با چهار زندانی اهل سنت دیگر، در سال ۹۴ بازداشت شدند. آنها در سال ۹۸، توسط قاضی داوود آبادی در شعبه اول دادگاه انقلاب مشهد، به اتهام «بغی» از طریق «عضویت در گروه سلفی حزب الفرقان و عضویت در جبهه همبستگی ملی اهل سنت ایران» به اعدام محکوم گردیدند.
این حکم یک بار در دیوان عالی کشور نقض و به شعبه ۴ دادگاه انقلاب مشهد ارجاع شد. این دادگاه برای بار دیگر به این زندانیان حکم اعدام داده است.
فرهاد شاکری زندانی اهل سنت، ۴۱ ساله، اهل و ساکن گنبدکاووس، پیش از بازداشت به کار پرورش زنبور عسل اشتغال داشته است. او و دیگر زندانیان اهل سنت هم اکنون زندانیان هم اکنون در بند ۶/۱ زندان وکیل آباد مشهد زندانی هستند.
علاوه بر این ۵ زندانی سیاسی، زندانیان اهل سنت دیگر از جمله عبدالباسط اورسن، حبیب پیرمحمدی، محمدرضا شیخ احمدی و احمدشبان هم اکنون در بند ۶/۱ زندان وکیل آباد مشهد محبوس و در شرایط سختی به سر می برند.
خانواده های این زندانیان که شهروندان معمولی و همگی سرپرست خانواده بودند، در شرایط سخت اقتصادی با مشکلات فراوان روبرو هستند.
گزارشاتی از شکنجه و فشار برای اعترافات اجباری
بر اساس گزارشاتی که پیش از این دریافت کرده بودیم، این زندانیان اهل سنت تحت شکنجه مجبور به اعترافاتی بر علیه خود شدند.
در یک گزارش آمده است: «پس از بازداشت، آنها را در سالنی انداختند که آب حمام و سرویس بهداشتی زندانیان طبقه بالا روی سرشان می ریخت. زندانیان در این سالن بدلیل وجود حشرات موذی ساس، شپش و سوسک بشدت تحت فشار بودند».
منبع دیگری پیرامون شکنجه این زندانیان گفت:
«این زندانیان همچنین در معرض شکنجه های شدید قرار گرفتند تا زیر شکنجه مجبور به اعتراف شوند. اعتراف به کارهایی که مطلقا انجام نداده اند. در سلول های انفرادی اطلاعات، وحشیانه ترین شکنجه‌ها بر روی این متهمان به اجرا در آمده است.
از جمله شکنجه هایی که در سلولهای انفرادی بر روی زندانیان در زندان وکیل آباد مشهد اعمال شده، ضرب و شتم، زدن شوکر برقی به نقاط حساس بدن زندانی و کابل به کف پاهای زندانی است.
بازجویان اطلاعات برخی از زندانیان را تهدید کردند در صورتی که مطابق خواست آنان، اعتراف نکنند، خانواده زندانی را ترور کرده و یا مورد تجاوز قرار می‌دهند.
همین منبع افزود: «با زدن اسپری فلفل به آلت تناسلی و مقعد، زندانیان را شکنجه کرده‌اند».
در گزارش دیگری در مورد این زندانیان چنین آمده است: «این زندانیان اغلب اوقات مجبور بودند برای حفاظت از خانواده‌های خویش، به اعترافات دروغین که خواسته عوامل اطلاعات و بازجویان بوده تن بدهند. از جمله این که به دروغ خود را عضو گروهی جا زده و یا به دروغ مسئولیت انجام کار خلافی را بپذیرند. در طی بازجویی مزدوران با دوربینی که در مقابل زندانی می گذاشتند از اعترافات اجباری فیلم می گرفتند».
یک منبع نزدیک به خانواده یکی از زندانیان گفته است: «عدم اطلاع از خانواده و بی خبری خانواده از زندانی، یکی دیگر از شیوه های شکنجه روحی زندانیان بوده است.
کانون حقوق بشر ایران، روز یکشنبه ۳ دی ماه ۱۴۰۲،
