خبرگزاری هرانا – افشین بایمانی، زندانی سیاسی محبوس در زندان قزلحصار کرج، شب گذشته در پی وخامت حال و بروز علائم سکته قلبی به بیمارستان خارج از زندان منتقل شد.
به گزارش خبرگزاری هرانا، ارگان خبری مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران، افشین بایمانی از زندان قزلحصار کرج به بیمارستان منتقل شد.
این زندانی سیاسی محکوم به حبس ابد که از بیماری گرفتگی عروق قلب رنج میبرد، مدت‌هاست با کارشکنی مسئولان زندان از دریافت خدمات پزشکی مناسب و اعزام به مراکز درمانی تخصصی محروم مانده است، او نهایتا شب گذشته در پی بروز علائم سکته قلبی به بیمارستان خارج از زندان اعزام شد.
آقای بایمانی در تاریخ ۷ مرداد ۱۴۰۳، در پی افت شدید فشار در زندان بیهوش شد و به زمین افتاد. این زندانی به دلیل برخورد با دیوار، دچار شکستگی سر و خونریزی شد. بهیار زندان پس از معاینه وی بر ضرورت اعزام این زندانی به بیمارستان برای انجام عمل آنژیوگرافی تاکید کرد. آقای بایمانی خواستار اعزام به مرخصی استعلاجی و درمان تحت نظر دکتر متخصص خود شد، اما او با مخالفت مسبوق به سابقه مسئولان زندان برای تحقق این امر مواجه شد.
آقای بایمانی پیشتر در تاریخ نهم بهمن ماه سال گذشته، در پی حال نامناسب جسمانی به بیمارستان رجایی شهر کرج منتقل شد و یک روز بعد بدون رسیدگی تخصصی پزشکی به زندان بازگرداننده شد. در بیمارستان، تنها به چند آزمایش از جمله اکو و تست ورزش و تجویز داروهای قلب و فشار خون اکتفا کردند. او پیشتر برای انجام عمل جراحی قلب باز به مرخصی درمانی فرستاده شده بود، اما در اصفهان بازداشت و مجدد به زندان منتقل شد.
لازم به ذکر است؛ این زندانی سیاسی آبان ماه سال ۱۴۰۲، با تودیع وثیقه برای درمان و مراقبت‌های پزشکی، از زندان قزلحصار به مرخصی آمده بود. وی در تاریخ سی‌ام آذر همان سال به دلالیل نامعلومی بازداشت و به زندان اسدآباد اصفهان منتقل شد. وی نهایتا اواسط دی ماه به زندان قزلحصار کرج منتقل شد.
آقای بایمانی که متاهل و پدر دو فرزند است، در شهریور ماه ۱۳۷۹، بازداشت و چندی بعد به اتهام محاربه توسط دادگاه انقلاب تهران به اعدام محکوم شده بود. این حکم پس از ۶ سال به حبس ابد کاهش یافت. او از آن زمان ایام محکومیت خود را در زندانهای مختلف سپری می کند.
افشین بایمانی از تیرماه ۱۳۹۶ دچار بیماری گرفتگی عروق قلب شده است. این زندانی در تیرماه ۱۴۰۰ در بیمارستان امیرآباد تهران، تحت عمل آنژیو قلب قرار گرفته بود.
محرومیت از درمان مناسب برای زندانیان سیاسی در ایران می‌تواند به عنوان نوعی شکنجه و نقض حقوق بشر تلقی شود. این محرومیت‌ها نه تنها به‌طور سیستماتیک و عامدانه اعمال می‌شوند، بلکه با اهداف سیاسی و به‌منظور ارعاب و سرکوب مخالفان به کار می‌روند. در بسیاری از موارد، مقامات زندان‌ها از ارائه درمان به زندانیان خودداری می‌کنند و حتی در مواقعی که وضعیت جسمانی زندانیان وخیم است، از اعزام آن‌ها به بیمارستان‌های تخصصی تا حد ممکن جلوگیری می‌شود.
خبرگزاری هرانا ۱۴۰۳/۰۶/۰۸
